اصول کار روابطعمومی از دیدگاه دکتر حمید نطقی
بهکوشش مهدی باقریان | منبع: موسسه کارگزار روابطعمومی
۲۵ تیر ۱۴۰۴ – دکتر حمید نطقی، بنیانگذار روابطعمومی در ایران، این حرفه را راهی برای تجلی حقیقت در حیات اجتماعی میدانست و نه ابزاری برای بزک واقعیت. در نگرش او، روابط عمومی تنها فعالیتی اجرایی یا تشریفاتی نبود بلکه یکی از عناصر کلیدی در فرآیند مدیریت سازمانها به شمار میرفت. دکتر نطقی باور داشت که روابطعمومی باید در متن تصمیمگیری و سیاستگذاری قرار گیرد و نه در حاشیه آن؛ او بر نقش اندیشهورز و خلاق این حوزه تأکید داشت و از روابطعمومی انتظار میرفت که بتواند افکار عمومی را نه صرفاً مدیریت، بلکه درک کند و بر پایه حقیقت با آن گفتگو کند.
در دیدگاه دکتر نطقی، روابطعمومی با مردم آغاز میشود و با مردم ادامه مییابد. او ارتباط با مردم را نه بهمثابه مخاطبی منفعل، بلکه بهمثابه شریک و همراه سازمان در نظر میگرفت. از همین روست که او روابطعمومی را فعالیتی دوسویه میدانست که باید به شنیدن، درک کردن، و پاسخ دادن مجهز باشد. روابطعمومی مطلوب، در نگاه نطقی، آن است که بتواند بهگونهای صادقانه و سازنده، رابطهای پایدار میان سازمان و جامعه برقرار کند و این رابطه را بر مبنای اعتماد متقابل شکل دهد.
یکی دیگر از اصول بنیادین مورد تأکید دکتر نطقی، لزوم داشتن دانش، مهارت و اخلاق حرفهای در حوزه روابطعمومی بود. او این حرفه را نیازمند درک عمیق از علوم انسانی، جامعهشناسی، ارتباطات و روانشناسی میدانست. از نظر او، یک کارگزار روابطعمومی باید زبان مردم را بفهمد، به ارزشهای فرهنگی جامعه آگاه باشد و بتواند پیامهای سازمان را به زبان قابل فهم برای مخاطب ترجمه کند. به باور او، صداقت، صراحت، و همدلی از ویژگیهای ضروری یک متخصص روابطعمومی است.
دکتر نطقی همچنین تأکید داشت که روابطعمومی نمیتواند در فضای بسته عمل کند. برای ایفای نقش مؤثر، این حوزه باید در ساختار مدیریتی سازمان جایگاهی روشن و تثبیتشده داشته باشد. روابطعمومی نه صرفاً بازوی اطلاعرسانی، که شریک راهبردی مدیریت است؛ ابزاری برای توسعه و تعالی سازمان، نه صرفاً وسیلهای برای تزئین چهره آن. در این چارچوب، نطقی روابطعمومی را هنر و علم اداره کردن ارتباط تعریف میکرد؛ ارتباطهایی که باید با درک نیازها، انتظارات و دغدغههای ذینفعان شکل گیرد و در خدمت منافع متقابل باشد.
از دیگر ارکان اندیشه نطقی درباره روابطعمومی، توجه به آموزش و پرورش نیروهای متخصص بود. او معتقد بود که بدون تربیت نیروی انسانی اندیشمند، کاردان و متعهد، این حرفه نمیتواند به جایگاه واقعی خود برسد. به همین دلیل، در کنار فعالیتهای پژوهشی و اجرایی، دکتر نطقی همواره در زمینه آموزش و پرورش مدیران روابطعمومی فعال بود و نقش دانشگاهها و مراکز علمی را در توسعه این حوزه حیاتی میدانست.
نقطهنظر دیگر دکتر نطقی که امروزه نیز جای تأمل دارد، پیوند میان روابطعمومی و فرهنگ بود. او باور داشت که روابطعمومی در ایران باید مبتنی بر ارزشهای بومی و فرهنگی کشور توسعه یابد و نمیتوان آن را صرفاً با الگوهای تقلیدی از غرب پیاده کرد. او تأکید میکرد که روابطعمومی باید در متن فرهنگ ملی شکل بگیرد و از آن تغذیه کند تا بتواند در جامعه ایرانی مؤثر باشد.
به طور خلاصه، دکتر حمید نطقی، روابطعمومی را امری اخلاقی، فرهنگی، علمی و مدیریتی میدانست. او بر نقش تفکر، صداقت، مردممداری و آموزش تأکید داشت و معتقد بود که بدون این مؤلفهها، روابطعمومی به سطحی از فعالیتهای ظاهری و ناکارآمد تقلیل مییابد. راه نطقی، راهی بود برای ارتقای شأن روابطعمومی، پیوند آن با خرد و فرهنگ، و جای دادن آن در متن اداره جامعه؛ راهی که هنوز نیز پس از دههها، راهبردی و راهگشا باقی مانده است.
انتهای پیام/