انتشار 53 امین شماره فصلنامه کارگزار روابط‌عمومی
53 امین شماره فصلنامه کارگزار روابط عمومی توسط موسسه کارگزار روابط عمومی و انتشارات کارگزار روابط عمومی در 104 صفحه رنگی منتشر شد.
به گزارش شارا، در بخشی از سرمقاله این شماره که به قلم مهدی باقریان نوشته شده، آمده است: “بدون تردید برگزاری و موفقیت کنفرانس بین المللی روابط عمومی ایران بدون مشارکت جامعه شریف روابط عمومی و بهره مندی از تجربه ها و ایده های ناب شاغلان روابط عمومی امکان پذیر نیست. به همین دلیل دبیرخانه کنفرانس، از امسال آموزش مهارتهای کاربردی را در قالب ارایه ایده ها و الگوهای کاربردی و جدید در دستور کار خود قرار داده است. این موضوع زمانی اجرایی می شود که شاغلان روابط عمومی هم، رغبت و استقبال بیشتری از خود نشان بدهند.
اطمینان داریم مزیت افزایش کیفیت ناشی از برگزاری چنین رویدادهایی بسیار چشمگیرتر از 15 دوره قبل خواهد بود. به همین دلیل دبیرخانه کنفرانس روابط عمومی در نظر دارد شانزدهمین دوره این رویداد را با محوریت تجربه محوری برگزار نماید. این امر به ما در راستای ارائه رویدادی با کیفیت بالا کمک شایانی خواهد کرد.”
در بخش گفتگو، دکتر حسن بشیر دبیر کمیته علمی کنفرانس به بررسی اهداف، موضوعات و دستاوردهای کنفرانس پرداخت.
استاد دانشگاه امام صادق (ع) در این گفتگو درباره جایگاه روابط‌عمومی ها با تاکید بر سه عامل تاثیرگذار تعامل، تبادل و تداوم اطلاعات اظهار کرد: روابط عمومی‌ها ارگان واحدی هستند که فعالیت‌های آنان نیازمند انسجام، همکاری و آرمانگرائی واقع‌بینانه است. این وضعیت بدون نوعی از «تعامل دائمی» میان همدیگر امکان‌پذیر نیست.
بشیر درباره تعداد کنفرانس هایی که تاکنون برگزار شده و چه دستاوردی داشته است؟ توضیح داد: ایجاد رشد و تحول در هر زمینه علمی و اجرایی نیازمند نوعی از تعامل، تبادل و تداوم اطلاعات علمی و تجربی است. بدون این سه عامل اساسی نمی توان به یک سطح قابل قبولی از رشد و تحول علمی و اجرایی رسید. ۱۵ کنفرانس گذشته در این زمینه گام های بلندی را برداشته‌اند که می توان ادعا کرد «جریان زنده روابط عمومی» در کشور، تا اندازه زیادی مدیون این کنفرانس است.
“پروفسور جیمز گرونیگ” استاد روابط عمومی دانشگاه مریلند در مقاله “چگونه روابط عمومی را اندیشه زایی کنیم؟” بر این نکته تاکید می کند: “اندیشه زایی، تفکر منطقی و سیستماتیک درباره مفاهیم، تعاریف، معیارها و رابطه موجود میان آنهاست. پژوهشگران با تفکیک و توصیف مشکلات در واقع شروع به اندیشه زایی می کنند- نظری و کاربردی- که نیازمند مطالعه است. سپس به گونه ای منطقی می اندیشند که چگونه مشکل را با تعریف یک مفهوم که معمولا متغیر وابسته نامیده می شود، حل کنند.
بود یا نبود این متغیر وابسته مشکل را تعریف می کند. در مرحله سوم، متغیرهای غیروابسته ای که تأثیری منطقی بر متغیر وابسته دارند را مشخص می کنند. متغیرهای غیروابسته را می توان به گونه ای تغییر داد که بر متغیر وابسته تأثیرگذارند و بدین ترتیب مشکل رفع شود. بیشتر این اندیشه زایی ها در سطح انتزاعی و تئوریک صورت می گیرند. اگر پژوهشگران پیش از ارزیابی چیزی به صورت تئوریک درباره آن نیاندیشند، ارزیابی آنان معمولا کم ارزش یا فاقد ارزش خواهد بود- به غیر از ارزیابی برای ارزیابی.”
“اهمیت برنامه ریزی در روابط عمومی” اثر “کریگ میاموتو و ران اسمیت” از جمله مقالاتی است که در این نشریه منتشر شده است: “برنامه‌ریزی روابط عمومی یک رویکرد مثبت است و به‌خوبی دیدگاه نظام‌مند و کلی سازمانها را ترسیم می کند. مشاهده سازمان از نظر یک “سیستم باز”، مفهومی مهم در زمینه برنامه‌ریزی روابط عمومی است، زیرا در سیستم باز، سازمان را یک ارگانیزم یا نهادی زنده با مرزها، ورودی‌ها، خروجیها، گذرگاهها و بازخوردهای کافی از جانب محیط‌های بیرونی و درونی می‌دانند که می‌تواند با ایجاد تغییرات متناسب و به‌موقع، به حیاتش ادامه دهد. ”
مقاله “الگوی کاربردی مدیریت آسیب شناسی ارتباطات درون سازمانی” که به همت دکتر احمد یحیایی ایله ای (مدرس و مشاور روابط عمومی) و مهندس بهنام صیفوری (رئیس روابط عمومی شرکت فجر انرژی خلیج فارس) تهیه شده در اصل یک مطالعه موردی است که در شرکت فجر انرژی خلیج فارس انجام شده است.
در پایان محققان نتیجه می گیرند: “اجرای پژوهش آسیب شناسی ارتباطات درون سازمانی در شرکت فجر انرژی خلیج فارس که با همکاری این شرکت انجام گرفته است شاید یکی از اولین پروژه های آسیب شناسی ارتباطات درون سازمانی در ایران باشد که بر اساس یک مدل بومی انجام پذیرفته و توانسته راهکارهایی مناسب برای بهبود روابط درون سازمانی بیابد.
نکته مهم این است که محققان با انجام این پژوهش توانسته اند یک مدل قابل قبول به عنوان راهکار کلی و ده راهکار کلیدی برای حل آسیبها و مشکلات ارتباطات درون سازمانی ارایه دهند که می تواند برای سایر سازمانهای ایرانی مورد استفاده قرار گیرد.”
در مقاله “نظام ارتباطی، برنامه ریزی و توسعه در ایران؛ ارائه یک چارچوب” تالیف “مسعود طوفان” دانشجوی دکتری روابط بین‌الملل دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکزی و مدرس دانشگاه (نویسنده مسئول)، “قادر باستانی” دانشجوی دکتری علوم ارتباطات دانشگاه آزاد اسلامی تهران شمال، روزنامه نگار و مدرس دانشگاه و “محمدحسن داد” دکترای انرژی دانشگاه آیندهوون هلند، کارشناس امریه سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی یزد، تلاش شده است که نظام ارتباطی، برنامه ریزی و توسعه در ایران مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد.
در بخشی از این مقاله آمده است: “نظام ارتباطی، به عنوان سازوکار الحاقی به برنامه های توسعه برای تحقق اهداف برنامه به یک نیاز و البته راهبرد جدی مبدل شده است. تجربه انتخاب اولین سخنگوی لایحه بودجه 97 و نیز شکل گیری امواج بی سابقه اجتماعی و رسانه ای در جریان تصویب برنامه ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران نشان داد دشواری همراه ساختن افکار عمومی با اهداف مورد نظر کمتر از دقت و حساسیت در تهیه محتوای برنامه ها نیست و بی توجهی به برقراری یک نظام ارتباطی صحیح با ذینفعان می تواند پذیرش عمومی و موفقیت هر برنامه ای را تحت تاثیر قرار دهد.
این مقاله می کوشد با بکارگیری نظریه های ارتباطات جمعی و با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی، ضمن بیان دلایل بی توجهی برنامه ریزان به سازوکارهای الحاقی رسانه ای در برنامه های توسعه کشور، با ارائه یک چارچوب عملی، جایگاه پیوست رسانه ای را در تغییر نگرش و همراهی عمومی با برنامه های توسعه ای را تبیین نماید. تعریف پیوست رسانه ای و مراحل آن، اهمیت ارتباطات رسانه ای، پیشینه و آسیب های کنونی فقدان پیوست رسانه ای در برنامه های توسعه کشور، ارائه مدلی برای الحاق پیوست رسانه ای به برنامه های توسعه، تولی گری و چگونگی سازوکار اجرایی آن از دیگر موضوعاتی است که در این مقاله مورد توجه قرار می گیرد. “
دکتر “عباس خسروانی” در مقاله “نقش روابط عمومی در مستندسازی بحران” تلاش می کند به این موضوع بپردازد که نقش هر یک از واحدها در این زمینه چیست و به خصوص روابط عمومی در این زمینه چگونه می تواند به مستندسازی بحرانها بپردازد؟
در چکیده این مقاله آمده است: “مانایی هر فعالیتی در گرو ثبت و مستندسازی آن است و هر فعالیت ثبت شده ای می تواند بخشی از تاریخ یک سازمان، اعم از خدماتی یا تولیدی را برای بهره مندی آیندگان محفوظ نگاه دارد. فعالیت و عملکرد سازمانها در مواقع بحران و حادثه یکی از این موارد است. بررسی بحرانهای گذشته در کشور نشان می دهد که هر بار بحرانی رخ می دهد، هزینه های مالی و اقتصادی بیشتری نسبت به گذشته به بار می آورد که صرف بازسازی و بازآوری زیرساختها، شریانها و جبران همه خسارتها می شود. وجود چنین نارسایی، بیشتر از اینکه ضعف عملکرد مهندسی و مدیریتی و تکنولوژی را آشکار سازد، نبود دانش مدیریت سانحه به دلیل فقدان یک نظام مستندسازی را یادآور می شود. در عملیات امداد و نجات و مدیریت بحران مستندسازی می‌تواند دانش، مهارت، تجربه و قدرت نقش‌آفرینی سازمانهای درگیر و نیروهای آنان را نشان داده و تحلیل و تفسیر و بازخوانی عملیات می‌تواند توان برنامه‌ریزی و قدرت هدایت و مدیریت آنان را ارتقا بخشد و در نهایت منجر به اثربخشی بیشتر آنان در عملیاتهای بعدی شود.
به نظر می رسد ما در سازمانها به جنبش همگانی مستندسازی نیاز داریم که روابط عمومی باید پیشران این جنبش باشد. بسیاری از فعالیتها، تکرار کارهایی است که در گذشته انجام شده است و مقدار زیادی از بهره وری اقدامات ما کاهش یافته است. باید برای این بحران یا مسئله چاره ای اندیشید.”
“شاکر خفایی” رئیس روابط عمومی و امور بین الملل شرکت پالایش نفت تبریز در مقاله “نقش روابط عمومی در استقرار مسئولیت اجتماعی با تاکید بر: شرکت پالایش نفت تبریز” بر این نکته اشاره می کند. “امروزه به دلیل تقاضای فزاینده جهت ارزش آفرینی برای ذینفعان و در همان حال، روند رو به رشد پیچیده شدن کسب و کارها در محیط جهانی و توانایی افراد و رسانه ها برای انتشار فوری موفقیتها، شکستها و کجرویها، اعتبار و محبوبیت بنگاهها با دقت و سرعت بیشتری در معرض ارزیابی قرار می گیرد. حفظ جایگاه نام و برند سازمانی، بیشتر از هر زمان دیگری ارزشمند شده است و به عملکرد سازمان در جنبه های گوناگون اقتصادی، انسانی، محیط زیستی و جامعه گره خورده است.
با درک این مهم، شرکت پالایش نفت تبریز برای شناسایی و پاسخگویی به نیاز ذینفعان، خلق و حفظ برند، دستیابی به اهداف توسعه پایدار و کسب موفقیت در بازار به شدت رقابتی، طرح تحول و تعالی سازمانی سیستم مدیریت خود را بر اساس مدل علمی AMIF / MAMIF آغاز نموده است. این مدل در صدد تحول مدیریت سازمان از مکتب کلاسیک به مکتب یادگیری و نیز خواهان تعالی مدیران به تراز مکتب یادگیری مدیریت است.
بر مبنای این مدل، آرمان مشترک مدیران شرکت، برنامه ریزی استراتژیک و نقشه استراتژی سازمان طراحی شده و برنامه ریزی عملیاتی شرکت تدوین گردیده است. سپس، بر مبنای آن با تدوین 6 هدف کلان، 40 هدف کمی و 132 برنامه و پروژه، سازمان به سمت آرمان تدوین شده خود که همان «پیشرو پالایشگاههای منطقه خاورمیانه با اعتبار جهانی» است؛ حرکت نموده است.
جهت گیری اصلی در این مسیر با تکیه بر استراتژی «بهبود فضای کسب و کار با تاکید بر ارزش آفرینی و مسئولیت اجتماعی»، تعیین گردیده است. در این رویکرد جامع، ارتباطی معنادار میان ترجیحات ذینفعان و مسائل دارای اهمیت برای توسعه کسب و کار برقرار شده است. در نتیجه، اهداف کلیدی علاوه بر موارد اقتصادی، شامل موارد مهم در جنبه های منابع نسانی، جامعه و محیط زیست نیز هستند.
آنچه که در این چارچوب به عنوان رکن اصلی در تعریف و اجرای برنامه ها و پروژه ها لحاظ شده است، داشتن تعامل دو سویه و ارتباط موثر با ذینفعان کلیدی در هر حوزه است. بدین ترتیب می توان از قابلیتها و ظرفیتهای طرفین جهت ارزش آفرینی مشترک بهره گرفت تا به طور همزمان در مسیر پیشرفت و موفقیت گام برداشت. بی تردید، مدیران و کارکنان شرکت، پیشران این تغییر و تحولات بنیادین هستند. در نتیجه، تلاش برای درونی کردن پایه های اصلی مکتب یادگیری مدیریت در تفکر و رفتار ایشان (شامل تفکر سیستمی، مدلهای ذهنی، آرمان مشترک، یادگیری تیمی و قابلیتهای شخصی)، به عنوان زمینه اصلی برای تجلی قابلیتهای بالقوه نامحدود منابع انسانی مورد تاکید قرار گرفته است.
یکی دیگر از مصادیق مهم این رویکرد جامع در مدیریت سازمانی، جهت دهی به مشارکتهای اجتماعی شرکت، به سمت تعریف و اجرای برنامه های مشترک توانمندسازی برای جامعه محلی همجوار است. بدین ترتیب، پالایشگاه تبریز به عنوان عضوی از جامعه در کنار سایر ساکنین و اعضای آن دیده می شود و ایشان نیز، دغدغه هایی همچون توسعه بلند مدت کسب و کار، حفظ اشتغال، تداوم رونق اقتصادی و ایجاد شرایط مناسب برای کارکنان را درک کرده و تصویری شفاف تر و کاملتر از نام و برند سازمان در ذهن ایشان شکل می گیرد. این درک مشترک و متقابل، گامی مهم و رو به جلو برای ایفای نقشی موثر در توسعه پایدار جامعه و محیط اطراف محسوب می شود.”
گفتنی است بخشی از این ویژه نامه 104 صفحه ای، به پرونده زندگی حرفه ای پروفسور باقر ساروخانی پدر علم جامعه شناسی ارتباطات اختصاص دارد.
فصلنامه کارگزار روابط عمومی «به صاحب امتیازی و مدیرمسوولی مهدی باقریان و با سردبیری زهرا بابازاده گان» منتشر می شود.