ناديده گرفتن مقام يك پيشكسوت

در پي انتشار گزارش مراسم بزرگداشت مرحوم دكتر حميد نطقي مطلبي از مهدي باقريان كارشناس روابط‌عمومی دانشگاه صنعتی خواجه‌نصير‌الدين‌طوسي براي ما ارسال شد كه متن آن را در زير مي‌خوانيد:

متأسفانه جامعه ما جامعه تك‌ساختي و تك‌بعدي است و به عبارتي، يا افراط كار است يا تفريط‌كار. در نقطه اعتدال حركت نمي‌كند و يا منبعث و برآمده از ورزشكاران است كه اقتدار ملي را به نمايش مي‌گذارند و يا مانند افتخار آفرينان ميدان‌هاي علم و دانش، مورد بي مهري قرار گرفته و به ارزش‌هاي علمي و آفرينندگان آنها وقعی گذاشته نمي شود.

استاد حميد نطقي پدر روابط عمومي نوين ايران از جمله محدود نخبگان علمي و تراز اول كشور است كه متأسفانه مورد توجه ويژه‌اي كه در خور جايگاه و شأن حرفه‌اي و تخصصي آن بزرگوار باشد، قرار نگرفته است. در این میان، پرسش اساسي این است كه چرا برخورد ما با نخبگان دانش و معرفت تا اين اندازه احساسي و سطحي است؟ چرا به ثمره زندگي 79ساله اين مرد بزرگ و مردان بزرگ عمر عزيز خود را در اعتلاي دانش اين خطه گوهر خيز گذرانيده و خورشيد تابناكي بر فراز گستره نوانديشي درحوزه علم و معرفت بوده‌اند، وقعي نمي‌نهيم و احياناً به يك يادمان خشك و خالي بسنده می‌کنیم؟

بي‌گمان جامعه‌اي كه چنين سير مي‌كند مسلم است از نوابغ خود به طور بايسته و شايسته نمي‌تواند تقدير كند و در نتيجه به اعتبار علمي كشورش لطمه می‌زند.

منبع: جوان
يكشنبه 10مرداد1378 ـ 18ربيع‌الثاني 1420ـ 1آگوست1999ـ سال اول ـ شماره 121