چند نکته در خصوص جشنواره‌های روابط‌عمومی

اول از هر چیز و هر کس جا دارد از شما تشکر کنم که باب گفتگو در چنین موضوع مهمی‌را گشودید.

از مدت‌ها قبل حقیر دنبال چنین موقعیتی بودم که در خصوص جشنواره‌هایی که مدیریت آن را اینجانب برعهده دارم حداقل مطالب و مواردی را با شما عزیزان به اشتراک بگذارم. هر چند در آیین برگزاری جشنواره‌ها، در این خصوص مطالب زیادی عنوان شده و می‌شود. با این حال انتقادهایی وجود دارد که برخی از آنها برحق و سازنده و برخی واقعا نادرست می‌باشند و نیازمند پاسخگویی است.

دوم اینکه تک تک اعضای جامعه روابط‌عمومی در برابر موازین اخلاقی و حرفه‌ای روابط‌عمومی‌مسئولیت دارند. نخستین اصل اخلاقی و حرفه‌ای روابط‌عمومی‌که در منشورهای اخلاقی روابط‌عمومی‌روی آن تاکید شده، احترام شاغلان روابط‌عمومی‌به حرفه‌ی خود است. ‌احترام مسجد به عهده متولی آن است.

در نتیجه همه باید تلاش کنیم در همه زمینه‌ها از جمله فرایند اهدای جوایز، از اصول اخلاقی تخطی نکنیم. فرقی هم نمی‌کند چه کسی باشد؛ چه برگزار کننده یا چه برای نمونه مدیر روابط‌عمومی‌یا فلان فرد و واحد روابط‌عمومی. وقتی چنین اتفاقی می‌افتد قطعا هر دو گروه مرتکب فعل غیراخلاقی در روابط‌عمومی‌شده‌اند و شایسته ملامت و سرزنش.

سوم اینکه بنده به عنوان یک برگزارکننده اعلام می‌کنم بله جاهایی ارفاق صورت می‌گیرد. یا در فرآیند داوری جمعی ممکن است به یک اثر خلاق حتی بسیار کوچک، جایزه‌ای بسیار بزرگ تعلق بگیرد. یا اطلاع‌رسانی درست از جانب برگزیده صورت نمی‌گیرد و منجر به سوتفاهم می‌شود. ضمنا لوح تقدیر با جایزه یکی پنداشته می‌شود. بله ما به همه شرکت‌کنندگان، تقدیرنامه اعطا می‌کنیم نه جایزه.

نکته چهارمی‌که باید به عنوان مزیت برگزاری این‌گونه جشنواره‌ها همواره درنظر گرفته شود “اتفاق آموزشی” است که در فرایند انتخاب و ارسال آثار جریان پیدا می‌کند. برای نمونه، ما برای ارسال آثار، باید بر اساس مقررات جشنواره عمل کنیم و این که چگونه رزومه، آماده و ارسال شود. ما در دبیرخانه، آرشیو تعدادی از این مدل‌ها، الگوها و آثار برگزیده قبلی را در اختیار داریم که در صورت لزوم در اختیار شرکت کنندگان قرار می‌گیرد و برای نمونه چند “الگوی رزومه‌نویسی” منتخب از جشنواره‌های قبلی در اختیار ایشان قرار داده می‌شود تا رزومه خود را بر آن اساس تنظیم و ارسال نمایند.

خلاصه اینکه نگاه انجمن متخصصان روابط‌عمومی به جشنواره‌ها بیشتر نگاه آموزشی است اما از برخی آثار برتر هم تجلیل و هم به دیگران معرفی می‌کند. برخی این آثار در آیین اختتامیه جشنواره نیز به نمایش درمی‌آیند؛ هر چند ممکن است اشکالاتی بر آن وارد باشد که هست.

نکته پنجم اینکه اولین داور یا داوران هر جشنواره، افرادی هستند که مدیریت انتخاب و ارسال آثار برتر سازمان خود را برعهده دارند؛ یعنی مدیران و کارشناسان روابط‌عمومی‌آن سازمان. سپس وارد مرحله انطباق آثار با مقررات جشنواره می‌شویم و در این مرحله، با یک اتفاق آموزشی دوطرفه‌ی پرتکرار روبه‌رو می‌شویم و بعد از انتخاب اولیه آثار، دو جلسه نهایی در دو مرحله برگزار می‌شود و بالاخره نتایج داوری استخراج و برگزیده مشخص می‌شود.

غیر از جشنواره ملی انتشارات روابط‌عمومی‌که داوری آثار، توسط افراد زبده و متخصص صورت می‌گیرد داوری “جشنواره ملی مردمداری” به صورت گروهی و جمعی صورت می‌گیرد. همان‌طور که در سطور پیشین عرض کردم در فرآیند داوری جمعی و گروهی گاهی اوقات یک خلاقیت کوچک، صاحب یک جایزه بزرگ می‌شود و این نظر داوران است. ما به نظراتِ داوران خود احترام می‌گذاریم.

نکته ششم اینکه بله متاسفانه حق با شماست. نمی‌شود منکر وجود این‌گونه موارد شد ولی تنگناهای مالی نمی‌تواند مجوزی برای خرید و فروش جوایز یا نادیده گرفتن صلاحیت‌های حرفه‌ای و علمی‌افراد یا یک مجموعه باشد. ما برای انتخاب یک اثر یا یک فرد، حداقل باید یک دلیل قانع کننده‌ی حرفه‌ای داشته باشیم.

من به عنوان رییس انجمن متخصصان روابط‌عمومی‌رسما اعلام می‌کنم که با این گونه فرایندهای غیرحرفه‌ای و غیر اخلاقی سر توافق و سازگاری نداریم و همه کسانی که مبادرت به این امر می‌کنند حتی اگر آن افراد خودمان باشیم را به‌شدت نکوهش می‌کنیم. انجمن متخصصان روابط‌عمومی‌تلاش می‌کند به اصول اخلاقی و حرفه‌ای روابط‌عمومی‌پایبند بماند.

در پایان در پاسخ به آن دسته از دوستان و همکارانی که انتظار دارند فرآیند معرفی افراد و سازمان‌های برگزیده به‌صورت رایگان انجام شود صرفا به این دلیل که به نظر خودشان دارای آثار ارزشمند یا تاثیرگذار هستند، ذکر این نکته را لازم می‌دانم که نمی‌توان از امکانات و فضای ارتباطی و اطلاع‌رسانی موسسات و شرکت‌های خصوصی که بدون کمک دولتی و با کمک شماها مشغول به‌کار هستند بدون پرداخت هزینه استفاده کرد.

این سازمان‌ها با تکیه بر سال‌ها فعالیت‌های آموزشی و ایجاد بسترهای علمی‌با معرفی الگوهای موفق روابط‌عمومی‌در کشور، در جهت ارتقای این “هنرصنعت” تلاش می‌کنند و ناگزیر سازمان‌هایی که از این خدمات استفاده می‌کنند مانند استفاده از هر نوع کالا و خدمات دیگر، هزینه می‌پردازند.

بله، روابط عمومی‌در دنیا به یک صنعت تبدیل شده و معیشت شاغلان آن از این طریق می‌گذارد.

ارادتمند
مهدی باقریان
رئیس انجمن متخصصان روابط‌عمومی

فقط یک نکته

دوستان عزیز

در سال‌های اخیر دیدارهایی که به اتفاق برخی دوستان با رئیس مجلس، روسای فراکسیون‌های روابط عمومی‌و برخی از مسوولین داشتیم سرتاسر ناامیدکننده بود.

چکیده و جان کلام تمام فرمایشات این حضرات (غیر از روسای فراکسیون) این بود: روابط عمومی‌مگر چه کار می‌کند؟ هیچ اعتقادی به روابط عمومی‌ندارند.

خودمان را با این همایش‌ها و حرف‌ها و وعده‌های سرخرمن که همه شان جنبه فرمایشی و تبلیغاتی دارند گول نزنیم. البته نه از جانب طرح کنندگان آن؛ اشتباه نشود.

اعتقاد من این است مشکلات روابط عمومی‌در ایران ریشه ای است و باید ریشه ای حل شود. روابط عمومی‌در یک سازمان بسته و بی اعتماد و بی اعتقاد به جریان شفاف اطلاع رسانی هیچ گاه، عرض می‌کنم هیچ گاه به جایگاه واقعی خود نخواهد رسید و تاکنون هم نرسیده و هرگز هم نخواهد رسيد.

در اخرین جلسه ای که با رئیس مجلس داشتیم دلم خیلی برای رئیس فراکسیون روابط عمومی‌سوخت. بعد از جلسه مایوسانه فرمودند این هم نظر رییس مجلس ما، از دیگران چه انتظاری دارید؟

دوستان مشکلات ما روابط عمومی‌ها بزرگتر و خیلی ریشه ای تر از این حرف‌هاست که من بنا ندارم خودم را در این شرایط حساس با این موضوعات و مسایل سرگرم کنم.

ارادتمند شما
باقریان

///

جناب دکتر عزیز
مسئول وضعیت موجود در حوزه روابط عمومی، فقط مسئولین نیستند بلکه اتفاقا بزرگان این صنعت مدرن و پیشرفته هستند.فقط به یک نمونه بسنده می‌کنم.

در یکی از به اصطلاح جشنواره‌های معروف روابط عمومی، جایزه کارشناس برتر در انتشارات به عزیزی تعلق گرفت که نه تنها انتشارات را نمیشناخت بلکه دشمن روابط عمومی(به مفهومی‌که مد نظر عزیزانی مانند شماست) در سازمان هم بود!وقتی از داور و مسئول جشنواره (که در این گروه وزین هم حضور دارند)علت تعلق گرفتن این جایزه را به ایشون پرسیدم، خیلی مختصر و مفید گفتند: ما برای اینکه جشنواره برگزار شود، مجبور به جذب منابع مالی هستیم!

درود فراوان جناب باقریان
به خوبی ، دیدگاه‌های نادرست و انتظارهای نابجایی که بسیاری از زمامداران ، از روابط‌عمومی‌دارند را مطرح نموده و نکته‌های بجایی را بازگو نموده اید.

به نظر می‌رسد حالا که کار از کار گذاشته است به فکر بهره برداری از قابلیت‌های روابط‌عمومی‌برای حل مشکلاتشان افتاده اند .