انتشارات کارگزار روابط عمومی

آموزش روابط‌عمومي: مطالعه اي تطبيقي
دکتر حسینعلی افخمی
عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی

مقدمه

آموزش دانشگاهي روابط‌عمومي در جهان بيش از هشت دهه پيشينه دارد. طي اين مدت با وجود تغييرات كمي و كيفي در برنامه هاي درسي آن همواره با رشد روز افزون مراكز آموزشي و توسعه تقاضا از سوي بازار كار در داخل كشور و در عرصه بين المللي روبرو بوده است. از طرفي با جهاني شدن فرهنگ و ارتباطات و از سوي ديگر وجود نابرابريهاي ناشي از شرايط اجتماعي، اقتصادي، سياسي و زيرساختهاي فني در كشورهاي متفاوت اين سئوال مطرح مي شود كه تا چه حد رشته روابط‌عمومي مي تواند از يك برنامه آموزشي با استاندارد بين المللي برخوردار شود؟

بمنظور دستيابي به يك برنامه درسي جامع و فراگير براي رشته روابط‌عمومي سه دانشگاه از ايران، انگلستان و آمريكا انتخاب شدند. هر سه دانشگاه منتخب يعني علامه طباطبائي (ايران)، متروپليتن ليدز (انگلستان) و مريلند (آمريكا) در نوع خود هر يك در سطح ملي از وجهه علمي بالايي برخوردارند. مطالعه روي اين سه دانشگاه به روش تاريخي و با استفاده از بررسيهاي انجام شده و ادبيات موجود روي مساله آموزش روابط‌عمومي طي سه دهه گذشنته در سطح سه كشور و همچنين با استناد به يافته ها و توصيه هاي ايپرا آغاز شد. در مقاله حاضر ضمن ارائه پيشينه اي از آموزش روابط‌عمومي در سه كشور، ابتدا شرايط اجتماعي حاكم بر سه جامعه در مدل پست () تبيين و سپس نقش و اهميت حرفه روابط‌عمومي مورد اشاره قرار مي كيرد.

در بخش ديگري از مقاله متون آموزشي رايج معرفي و به دنبال آن برنامه آموزشي سه دانشگاه در يك بررسي تطبيقي تحليل مي شود. اين مطالعه سعي ذارذ نشان دهد عليرغم تفاوتهاي ساختاري بين سه كشور امكان دسترسي به يك برنامه آموزشي مشابه براي سه دانشگاه امكان پذير است.

فهرست مطالب

مقدمه
1. پيشينه آموزش روابط‌عمومي در جهان
2- آموزش روابط‌عمومي در ايران
3. شرايط حاكم بر جامعه
4. تخصصي شدن حرفه روابط‌عمومي
نقش و كاركرد
مهارت‌هاي ارتباطي
5. متون درسي و منابع علمي
منابع خارجي
6- برنامه هاي درسي
فهرست عنوان درس‌هاي رشته كارشناسي روابط‌عمومي
7. نتيجه گيري
منابع و مأخذ