انتشارات کارگزار روابط عمومی

آیا الطاف مانند نان‌اند یا آب؟

در بخش‌های قبل شواهدی بر این مبنا ارائه دادیم که با پیش‌دستی کردن در ارائه هدیه، خدمت یا لطف برای کسی، در دریافت‌کننده، اجباری اجتماعی خلق می‌شود که آن را جبران کند؛ چه آن هدیه شامل تامین اطلاعاتی مفید، کمک کردن به همکاری با انجام لطفی، یا قرار دادن کاغذ چسب‎دار شخصی درباره خواستی که از دیگران داریم باشد، یا در مورد بابی‌فیشر قرار دادن کل کشور در نقشه، اجباری اجتماعی به ما می‌گوید آنچه برای ما انجام داده‌اند را جبران کنیم. اما وقتی زمان می‌گذرد چه بر سر اثر آن الطاف و هدایا می‌آید؟