پروفسور “دبليو تيموتي كومز”، يكي از بزرگترين نظريهپردازان ارتباطات بحران، نظر خود را در مورد “ارتباطات بحران و بيماري همهگير كوويد-19” ارائه كرد.
كومز ارتباطات بحران را يكي از حوزههاي تخصصي روابطعمومی ميداند كه براي حفاظت و دفاع از يك فرد، شركت يا سازماني كه با چالشي عمومي در خصوص شهرت آن مواجه است، طراحي شده است.
نظريه وضعيتي ارتباطات بحران كومز كه به اختصار SCCT ناميده ميشود، داراي سه مولفه است: (1) وضعيت بحران، (2) استراتژيهاي پاسخ به بحران، و (3) سازوكاري به منظور تطبيقِ وضعيتهاي بحراني و استراتژيهاي پاسخ به بحران.
بخشي از سخنان كومز: در موضوع ارتباطات بحران ما با تركيبي از اطلاعات و ريسك مواجه هستيم كه نمونه بارز آن را ميتوانيم در مورد ويروس کرونا مشاهده كنيم. علاوه بر اين ما با موضوع ارتباطات دولتي ريسك و آنچه شركتها در اين زمينه انجام ميدهند روبرو هستيم و يك سري نتيجهگيريهايي كه در اين زمينه ميتواند وجود داشته باشد كه همگي آنها در دوران خاص كرونايي به حوزه روابطعمومي و ارتباطات بهطور عام ارتباط پيدا ميكنند.
اگر بخواهم خيلي خلاصه و مختصر صحبت كنم بايد بگويم كه در دوران بروز بحران ما با شرايط خاصي روبرو هستيم كه همگي در چارچوب ارتباطات بحران قابل طبقهبندي هستند. واقعيت اين است كه اين موضوعات در شرايط كنوني بسيار مهم و حياتي هستند چرا كه ويروس كرونا يك نوع خاص و متفاوت از بحران است.
يكي از راههاي خوب براي فكر كردن در مورد پيامرساني (الگوي فرايند موازي توسعه يافته) نام دارد كه مخفف مدل پردازش موازي گسترده است. اين مدل به ما ميگويد كه شما ميتوانيد در موقعيتهاي بحراني از جمله بحران سلامت عمومي كه ما الان با آن دست به گريبان هستيم توصيههايي را به مردم ارائه دهيد و مردم هم در مقابل دست به قضاوت ميزنند و قضاوتهاي آنها لزوما منطبق با آن توصيههايي نيست كه شما به آنها ميدهيد.
