بررسی تلاش‌ها برای تدوین استانداردهایی برای روابط‌عمومی: یک تحلیل مقایسه‌ای از چهار ابتکار اصلی در زمینه سنجش و ارزیابی

نویسندگان:
الکساندر بومان، مدرسه تجاری نروژی، دانشکده ارتباطات و فرهنگ
جیم مک نامارا، مدرسه ارتباطات، دانشگاه تکنولوژی سیدنی، استرالیا،
آنسگار زرفاس، دانشگاه لایپزیگ، موسسه ارتباطات و مطالعات رسانه

چکیده
برای خیلی‌ها، توسعه و تطبیق استانداردهای حرفه‌ای برای سنجش و ارزیابی یکی از مهم‌ترین رویکردها برای توسعه و ارتقای فعالیت‌های روابط‌عمومی‌محسوب می‌شود. در سال‌های اخیر تلاش‌های فزاینده‌ای برای تدوین استانداردهایی برای سنجش و ارزیابی در بخش‌های مختلف جهان صورت گرفته است که نمونه‌های این تلاش‌ها را می‌توان در مواردی همچون واژه‌شناسی استانداردها، سنجه‌ها و اصول فعالیت حرفه‌ای درزمینه ارزیابی سراغ گرفت.

در این مقاله تلاش شده تا به‌منظور درک بهتر فرایند توسعه و ارتقای استانداردهای این حوزه به چهار مورد از جدیدترین و جدی‌ترین تلاش‌های صورت گرفته پرداخته شود که این چهار مورد عبارت‌اند از اصول بارسلونا، چارچوب ارزیابی ترکیبی AMEC در سطح بین‌الملل، چارچوب DPRG/ICV در کشورهای آلمانی‌زبان و چارچوب GCS در کشور انگلستان.

در این مقاله تلاش شده تا با رویکردی کیفی و تفسیری به استراتژی‌های مختلفی پرداخته شود که الف) مجموعه کلمات و قواعد متداول در زمینه سنجش و ارزیابی را مشخص می‌کنند ب) عوامل اصلی دخیل در فرایند طراحی، ارتقا و اجرای استانداردهای پیشنهادی را تبیین می‌کنند و ج) استانداردها را به‌صورت نمادین تقویت و تکمیل می‌نمایند.

واژگان کلیدی: سنجش و ارزیابی روابط‌عمومی، استانداردها، استانداردسازی

فهرست مطالب
1- مقدمه
2- نقطه کور: فهم فرایند استانداردسازی سنجش و ارزیابی
1-2: نیاز به استانداردهای سنجش و ارزیابی
2-2: توسعه و تطبیق استانداردها
3- رویکرد و روش‌شناسی
1-3: رویکرد
2-3: موارد
4- بررسی فرایند استانداردسازی در سنجش و ارزیابی روابط‌عمومی
1-4: تلاشی برای تنظیم هفت اصل عملیاتی سنجش و ارزیابی
2-4: یک چارچوب سنجش و ارزیابی برای “عملی سازی اصول بارسلونا”
3-4: ابتکارات مردمی‌درزمینهٔ استانداردسازی با محوریت حسابداران مدیریت
4-4: ابتکارات داخلی یک‌نهاد درزمینهٔ استانداردها
5: بحث و نتیجه‌گیری