در آیین افتتاحه چهاردهمین کنفرانس بین المللی روابط عمومیایران، کتاب روابط عمومیدانش محور و مدیریت محتوا کار مشترک حسن بشیر و مهدی باقریان رونمایی شد.
این کتاب 170 صفحه ای در قطع وزیری توسط انتشارات کارگزار روابط عمومیمنتشر شده است.
این کتاب دارای 10 مقاله علمیو پژوهشی بشرح ذیل است:
مقاله اول: سعیدرضا عاملی – استاد گروه ارتباطات و مطالعات آمریکای – دانشگاه تهران تحت عنوان «سطوح دانش روابطعمومی جدید و تحولات فناوریهای نوین مدیریت دانش»، به رابطه سطوح دانش روابط عمومیبا مدیریت دانش میپردازند.
صفت جدید در عنوان روابط عمومیجدید مرتبط است با پیوند روابط عمومیبا فناوریهای جدید یا روابط عمومیبرآمده از دانش فناورانه و مهارتهای جدید مرتبط با فناوریهای ارتباطی همزمان است. فناوریهای ارتباطی همزمان با اختراع ابتدائی تلگراف در 1726 آغازشد و در نیمه اول قرن نوزدهم با مورس (1836) و سپس تلفن (1870)، ماشین فاکس (1843) ویدئو تلفن، تلفن تصویری (1969)، ، ارپانت (1963)، اینترنت (1980)، دیوایسهای هوشمند (1982) ظهور وب سایت جهانی (1990)اینترنت همه چیزها (2013)و ایده یگانگی فناورانه (2012 تا 2040)قلمرو فراگیری برای ارتباطات فردی و عمومیهمزمان فراهم آورد .
تحولات فناوری ارتباطی خصوصا تحولات مرتبط با فضای مجازی در در قرن بیستم و دو دهه اول قرن بیست و یکم که در نیمه دهه دوم آن قرار گرفته ایم بسیار وسیع و تحولی بوده است. فناوریهایی که با تلگراف در قرن هجدهم امکان ارتباط همزمان با فرامحل را فراهم آورده، امروز به سطح ارتباطات متنی، صوتی-تصویری فراگیر و انجام همه تراکنشهای مالی، اداری و عملیات اجرائی اعم از حوزههای مرتبط با بخش صنعت، کشاورزی و خدمات را فراهم آورده است. صنعت فراگیر مجازی، گستره ای از حضور مداخله ای در عملیات حرفه ای را فراهم کرده است که از حوزههای حمل و نقل گرفته، تا مدیریت راهها، دریاها و هوا را شامل شده است و حتی وارد مدیریت هوشمند فرایندهای مرتبط با امور پزشکی، تولید ات صنعتی، مدیریت هوشمند محیط کار، مدیریت هوشمندخانه، تفریحات و سرگرمیها شده است. این امکان فراگیر ارتباطی و عملیاتی مرتبط با همه عرصهها و لایه پیچیده زندگی امروز امکان حضور در همه جا و با همه کس و برای مقاصد و اهداف مختلف با الگوریتم متکثر و متنوع “به اشتراک گذاری دانش ” را فراهم آورده است. در این عرصه بزرگ ارتباطی و تحول عظیم در ارتباطات عمومیبطور عام و روابط عمومیبطور خاص و روابط عمومیشخص شده بطور اخص، قلمرو دانش روابط عمومیتوسعه جدی تر پیدا کرده است که اقتضاء میکند بازتعریفی نسبت به روابط عمومیو دانشهای مرتبط و نقش آفرینی روابط عمومیدر داده کاوی، مدیریت داده و مدیریت دانش پرداخته شود. فناوری واقعیت مجازی و توانائیهای تبدیل امر مجازی به واقعیت و تبدیل واقعیت به امر مجازی، عرصه این ارتباط گسترده را از یک “ارتباط از راه دور” به “ارتباط نزدیک” تبدیل کرده است.
باید توجه داشت که “مدیریت دانش روابط عمومی” هم به حوزه داده کاوی مربوط میشود و هم به حوزه علوم اطلاعات و هم مرتبط با فناوریهای نوین اطلاعات و ارتباطات است که منجر به اشتراک گذاری دانش سازمانی، شبکه ای سازی دانش و در دسترس قرار دادن لحظه ای دانش و همچنین “تامین فوریتهای دانشهای” مرتبط با همه ذی نفعان است.
با این نگاه با “دانش چند سطحی و بین رشته ای جدیدی” برای “روابط عمومیجدید” مواجه هستیم که هم باید به ابعاد دانشی ارتباطات فردی و عمومیجدید توجه کند و هم به ابعاد شناختی و کرامتی که به نوعی مرتبط با حقیقت انسان یا تامین کننده نیازهای فطری انسان است و هم توانائی به مشارکت درآوردن بهینه دانش را داشته باشد. لذا در یک نگاه اولیه میتوان دانش روابط عمومیجدید را مرتبط با مجموعه ای از دانشها و توانائیهای دانست که در 12 سطح قابل دسته بندی است: 1)دانش انسان شناسی که ناظر بر حقیقت انسان باشد، 2) دانش و اطلاعات عمومیو تخصصی ارتباطات و رسانههای جدید، 3)توانائی بهره گیری متناسب از قابلیتهای ارتباطات حضوری و غیر حضوری، 4) توانائی ایجاد فضای سازگاری گروهی، بین گروهی و بین فردی، 5) مهارتهای حرفه ای متناسب با فناوریهای جدید، 6) اشراف حقوقی مرتبط با فناوریهای جدید در جهت دفاع از ذی نفعان، 7) قدرت تحلیل راهبردی دو فضایی مرتبط با حوزه وظایف و ماموریتهای سازمان و 8) تامین کننده مسئولیت اجتماعی سازمان در فضای واقعی و مجازی نسبت به همه ذی نفعان و البته 9) دانش و مهارت مدیریت دانش و اطلاعات سازمان و 10) دانش بازاریابی و توسعه ارتباطات ملی، منطقه ای و بین المللی، 11) ظرفیت سازی نظامند در به مشارکت در آوردن دانش و در نهایت 12) تامین دسترسی آزاد به اطلاعات و دانش سازمانی است.
رویکرد آموزش و پرورش به روابط عمومیجدید، میتواند این امر مهم را نهادینه نموده و امکان فرهنگی شدن روابط عمومیرا که بنیان آن بر درک دیگری، احترام به همگان، تبادل موقعیت و خدمات رسانی بهینه نهاده شده است، را فراهم کنید.
مقاله دوم: حسن بشیر، استاد جامعه شناسی ارتباطات بین الملل و عضو هئیت علمیدانشگاه امام صادق (ع) و دبیر علمیکنفرانس بین المللی روابط عمومیایران تحت عنوان «الگوی مدیریت دانش محور محتوای روابط عمومی» به موضوع محتوای روابط عمومیاز منظر مدیریت دانش محور میپردازند.
محتوای دانش محور در روابط عمومیو بطور کلی در ارتباطات از اهمیت ویژه ای برخوردار است. روابط عمومیبدون محتوای مناسب که بر اساس اصول علمیو قابل فهم طراحی و تولید شده باشد، فاقد تاثیرگذاری است و در حقیقت، ماهیت وجودی آن قابل تردید است.
به اشتراک گذاری دانش با بکارگیری همه رویکردهای علمیو تجربی در حوزه روابط عمومیبه یک امر لازم و ضروری تبدیل شده است که یکی از نمودهای مهم آن چگونگی ایجاد تناسب معنایی و کاربردی میان فضای واقعی و فضای مجازی به ویژه در تولید محتوای مناسب برای مخاطبان مختلف میباشد.
محتوای روابط عمومی، تنها تولیدات نوشتاری یا گفتاری و یا دیداری نیست، بلکه علاوه بر آن حداقل شامل محتوایهای دیگری است که به شکل کلی عبارتند از: محتوای فکری-علمی، محتوای مدیریتی- تصمیم گیری، محتوای نوشتاری، شنیداری و دیداری، محتوای فرهنگی- ارتباطی، و محتوای اخلاقی- معنوی.
در این مقاله تلاش شده است که پنج محتوای مزبور مورد بررسی قرار گیرند و نهایتا مدلی برای مدیریت دانش محور محتوای روابط عمومیارائه گردد.
مقاله سوم: سید بشیر حسینی، مدیر گروه علوم نوین رسانه و عضو هیأت علمیدانشکده ارتباطات دانشگاه صداوسیما، تحت عنوان «محتوای پیام و سواد رسانه ای» به رابطه محتوای پیام و سواد رسانه ای میپردازند.
با ظهور رسانههای فردی به موازات رسانههای جمعی و ایجاد محبوبیت رسانههای نوین در عموم مخاطبان و بهرهبرداری فزاینده از شبکههای اجتماعی، نه تنها سپهر رسانهای جهان، بلکه مناسبات متعددی دستخوش تغییرات عمدهای شدهاند. از یکسو فرایند «فرسایش حاکمیت ملی» تسریع و از سوی دیگر «رشد فردی و توانمندسازی جمعی» تسهیل شد و با کاهش قدرت دولتها و افزایش توانمندی ملتها، از «فاصله قدرت» کاسته شده است. در چنین فضایی است که توانمندی مخاطب اگر با هوشمندی و مدیریت مناسب همراه نشود، به ضد خود بدل میشود. از اینرو «سواد رسانهای» نقشی بیبدیل در تقویت توأمان نگاه نقاد و مدیریت مصرف رسانهای ایفا میکند. مخاطب فعالی که مسلط به سواد رسانهای و مسلح به فنون خلق و دریافت رسانهای است، روابط عمومیرا به چشم «چشم سوم» خود و در ساختاری «نیمهمستقل» توقع میکند؛ نه اینکه جایگاه و رسالت مسئول روابط عمومیرا به مثابه زبان سازمان و سخنگوی «غیرمستقل» دریابد، که اگر چنین استنباطی کند، در گزینشگری و ادراک انتخابی خود، مقاومت اجتماعی را سرلوحه قرار داده و مواضع روابط عمومیرا «سوگیرانه» ارزیابی میکند. به تعبیر دیگر اگر روابط عمومیبه جای آنکه «پیشران» و یا لوکوموتیو محرک سازمان باشد، به واگنی سنگین و تأخیری بدل شود، نه تنها گوی سرعت که گوهر صحت را هم در تحلیل «مخاطب فعال» از دست میدهد. مخاطبِ مُشرف به پنجگانه سواد رسانهای با شناخت مناسب و متناسب از فرستنده پیام و جریانهای رسانهای، فنون اقناع و اثرگذاری پیام، رسانهشناسی و بسترهای حاکم بر آن، دیگر رابطهای «عمودی»، «یکسویه» و با «فاصله قدرت زیاد» با روابط عمومینخواهد داشت و خود در تولید محتوا و تحلیل پیام، مستقلاً در حکم یک «روابط عمومیفردی» نقش ایفا خواهد کرد.
مقاله چهارم: سید حسین قوامی، کارشناس ارشد علوم ارتباطات اجتماعی، تحت عنوان «تاثیر رسانههای نوین در تولید محتوا و انتقال پیام روابط عمومی» به تاثیرات رسانههای نوین در تولید محتوا و انتقال پیام روابط عمومیمیپردازند.
امروزه با گسترش اینترنت و تلفو نهای هوشمند، رسانههای نوینی در اختیار کاربران قرار گرفته است که با رفع محدودیتهای رسانههای
سنتی، اشکال جایگزینی را برای انتشار پیام ارایه میدهد. رسانههای جدید معمولا چند وجهی بوده و با درگیر کردن حواس بیشتری از مخاطب، تاثیرگذاری و غنای بیشتری دارند.
از طرفی ظهور رسانههای جدید موجب تغییر شکل تولید محتوا و دگرگونی فراگرد کدگذاری و کدگشایی پیام شده و دنیای ارتباطات را در جهت تایید جمله معروف هربرت مارشال مک لوهان مبنی بر اینکه «رسانه، همان پیام است » هدایت میکند.
تکنولوژی «واقعیت افزوده» یکی از کانالهای نوین است که به صورت نرم افزار بر روی تلفون هوشمند یا تبلت نصب شده و میتواند در فضایی تعاملی به انتقال پیام بپردازد. بنابراین تولید محتوا و انتشار پیام در این رسانه نوظهور، با توجه به چند وجهی و تعاملی بودن این تکنولوژی میتواند حواس بیشتری از مخاطب را درگیر کرده و غنای بیشتری داشته باشد.
در این مقاله، تکنولوژی واقعیت افزوده گروه پتروپارس را که توسط روابط عمومیو امور بین الملل این گروه به منظور تشریح فعالیتهای شرکت، تهیه و تولید شده است، مورد تحقیق و پژوهش قرار داده و چگونگی تولید محتوا و انتقال پیام در این تکنولوژی را مورد مطالعه قرار داده ایم.
این تحقیق به روش پیمایش و بر مبنای نظریههای«نشر نوآوریها » و «غنای رسانه» انجام شد تا سهم نرم افزار واقعیت افزوده در آشنایی مخاطبان با فعالیتهای گروه پتروپارس مورد سنجش قرار گیرد. براساس نتایج به دست آمده از آمار توصیفی و استنباطی، فرضیات تحقیق در خصوص سهم نوآوری و غنای رسانه در تولید و انتقال بهتر پیام توسط رسانههای نوین مورد تایید قرار گرفت.
مقاله پنجم: محمد جواد محسن زاده، کارشناس ارشد علوم ارتباطات اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامیواحد تهران مرکزی، تحت عنوان «روابط عمومیدانش محور و گرافیک اطلاع رسان» به رابطه گرافیک اطلاع رسان با روابط عمومیدانش محور میپردازند.
با آغاز هزاره سوم و توسعه و رشد فناوریهای نوین اطلاعات و ارتباطات، با حضور و گستردگی رسانهها در سپهر عمومیو همه شئون زندگی فضا، چارچوبی فراهم شده که آموزش، فرهنگ، سیاست، اجتماع و… انسان، حولِ محور ارتباطات، رسانه و در بستر فضای مجازی جریان مییابد. با توجه به مشغله زیاد انسان در عصر مدرن و نداشتن وقت کافی برای مطالعه محتواهای متنی، روابط عمومیها به سبک جدیدی از ارتباط غیرکلامیو تصویری روی آورده اند که هم اکنون در سرتا سر دنیا در حال گسترش است.
ارتباطات گرافیکی با تکیه بر درک بالاتر دادههای فراهم آمده به کاربران کمک میکند تا میزان بهره وری در دریافت و ارزیابی اطلاعات را افزایش دهند و نقش مؤثری را در روابط عمومیدانش محور دارد.
تحقیق حاضر با هدف بررسی و شناخت نقش گرافیک اطلاع رسان و خبری در تولید سبک جدیدی از محتوا و انتقال دانش توسط روابط عمومیها و نقش آن در جذب پیام توسط مخاطبان روابط عمومیانجام شده است. در راستای رسیدن به این هدف، محقق با استفاده
از روش کیفی و مشاهده مشارکتی اطلاعات لازم برای نگارش مقاله را از طریق توصیفی، مشاهده آنلاین، پیمایشی وکتابخانه ای گردآوری و تألیف کرده است.
نتایج پژوهش صورت گرفته نشان میدهد با توجه به ساختار نوین ارتباطی در عصر ارتباطات و فناوری اطلاعات؛ روابط عمومیها دارای کارکرد، فرصت، ظرفیت مناسب ونقش تأثیرگذاری در شکل گیری، سبک نوینی از اعتبار بخشی و مدیریت محتوا، پوشش مناسب رسانه ای در فضای مجازی و همچنین اهداف مختلف آموزشی، فرهنگی، تبلیغی و ایجاد و گسترش دانش را دارد.
گرافیک اطلاع رسان (Info Graphic) به جزئی جدایی ناپذیر از راهبرد روابط عمومیها تبدیل شده که در انجام وظایف روابط عمومی، بخشی را به این نوع ارتباط اختصاص داده شده، بخشی که در حوزههای اطلاع رسانی، آموزش، تبلیغ، انتشار نتایج نظرسنجی و…، روابط عمومیها و سازمانها را یاری میرساند و منجر به تولید علم در قالب گرافیکی شده و باعث ترغیب و تشویق مخاطبان روابط عمومی، تولید علم و اقناع پیامهای روابط عمومیمیشود.
مقاله ششم: امیر سرکندی تحت عنوان «ضرورت بهره مندی از نرم افزارهای تحت دستگاههای هوشمند در راستای مدیریت محتوا در حوزه روابط عمومی» به رابطه نقش افزارهای هوشمند در مدیریت محتوا میپردازند.
آنچه که در مدیریت محتوا در روابط عمومیحائز اهمیت میباشد، عبارتند از: 1.تدوین استراتژی محتوای صحیح 2. به کارگیری فرآیندهای مناسب، 3. استفاده از ابزار صحیح و 4. نظارت بر بازخورد عمومیمیباشد. دو فرآیند اول معمولا در تمامیسازما نها و شرکتها مورد توجه قرار میگیرد، آنچه که موجب تمایز سازما نها در این حوزه میشود، به کارگیری ابزار مناسب و فرآیند بازخوردگیری مستمر از مخاطبان است که معمولا غفلت از آن باعث میشود علی رغم هزینههای بسیار، اثربخشی واحد روابط عمومیدر سازما نها پایین باشد.
در این مقاله سعی کردیم در ابتدا اهمیت مدیریت محتوا در روابط عمومیدر قالب مفهومیجدید با عنوان (B2P) Business to people را تشریح کرده و پس از آن اهمیت تعامل با مخاطب در مدیریت اذهان عمومیرا با استفاده از ابزار فناوری جدید بررسی کنیم. با توجه به استفاده روزافزون افراد از دستگا ههای هوشمند، استفاده از بسترهای نوین ایجاد شده در راستای روابط عمومیضروری به نظر میرسد.
نرم افزارهای تحت دستگا ههای هوشمند، از بهترین ابزار تعاملی عصر حاضر میباشند که اگر در راستای مقاصد روابط عمومیمورد استفاده قرار گیرند میتوانند علاوه بر آنکه نقش یک ابزار مدیریت محتوا را برای سازمان ایفا کنند، نقش تعاملی با مخاطبان را نیز بر عهده گرفته و فرآیند بازخوردگیری مستمر از مخاطبان را تسهیل نمایند. نکته کلیدی در این زمینه آن است که علاوه بر آنکه نرم افزارهای تحت دستگا ههای هوشمند میتوانند در کمترین زمان و هزینه با بالاترین شاخصهای کیفی محتوای مورد نظر سازمان را به مخاطبین برسانند، قابلیت سهیم کردن مخاطبان در تولید محتوا را نیز دارند. در انتهای این مقاله سهیم کردن مخاطب در تولید محتوا به عنوان یک عامل اثربخشی مدیریت محتوا در روابط عمومیمورد بررسی قرار گرفته است.
مقاله هفتم: غلامحسین حسینی نیا عضو هیات علمیدانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران، حسین مهری دانشجوی دکتری کارآفرینی و محمد حسن ترابی دانشجوی دکتری کارآفرینی تحت عنوان «نقش رسانههای اجتماعی در کارآفرینی سازمانی روابط عمومیمورد کاوی شرکت ملی پست جمهوری اسلامیایران» به نقش رسانههای اجتماعی در کارآفرینی سازمانی پرداخته اند.
کیفیت ارتباط بین سازمان و عموم افرادی که با آن سر و کار دارند، عامل اساسی در تحقق اهداف سازمان و ارتقاء جایگاه آن است. بر این اساس، سازمان را مرزهایش تعریف نمیکنند، بلکه سازمان توسط شبکه ذینفعان و مخاطبانش تعریف میشود. سرمایه اجتماعی، کلید موفقیت روابط عمومیو یک سازمان در این پیوند دوسویه بین مخاطبان و سازمانهاست.
روابط عمومیباید بر محور تفکرمداری، مشارکت مداری و اطلاع مداری باشد تا بتواند در راستای کمک به اثربخشی سازمان مؤثر باشد و با نواندیشی و نوگرایی، ابتکار و خلاقیت مستمر عجین شود و خود را با تحولات و پاسخگویی مرتب به افکار عمومیمنطبق و هماهنگ سازد. (بصیریان راد، 1391)
با گسترش روز افزون موضوع کارآفرینی که در دنیا به عنوان یک علم برتر مطرح شده و در بسیاری از دانشگاههای دنیا تدریس میشود روابط عمومیها نباید خود را از آن بی نصیب نمایند. کارآفرینی در روابط عمومیمیتواند زمینههای اشتغال، پیشرفت و سازمان دهی کلیه امور روابط عمومیرا به همراه داشته باشد وباعث ایفای بهتر نقش حلقه مفقوده ارتباطی روابط عمومیو جامعه گردیده و محیطی را مهیا نماید که افراد فرصت رشد، پیشرفت، خلاقیت و نوآوری را برای سایرین مهیا سازد. و اما کارآفرینی به شدت به بسترهای فناوری اطلاعات وابسته است و از آن بهره زیادی میگیرد. شاید اغراق نباشد اگر کارآفرینی مدرن بدون فناوری اطلاعات را امری غیرممکن بدانیم.
اما آیا این شبکهها میتوانند در خدمت کارآفرین سازمانی در روابط عمومیباشند یا خیر و واکاوی نقش رسانههای اجتماعی در یک روابط عمومیکارآفرین ناظر بر روابط عمومیشرکت ملی پست جمهوری اسلامیایران، مباحثی است که در این مقاله به آنها پرداخته میشود.
مقاله هشتم: سمیه آقایان، دانشجوی دکتری مدیریت رسانه، پردیس بین المللی کیش دانشگاه تهران تحت عنوان «نقش روابط عمومیها در جوامع دانش محور» به جوامع دانش محور و نقش روابط عمومیدر آنها میپردازد.
در حال حاضر جوامع نوین بیشترین دامنه ارتباطات و رسانه ای را دارد. جامعه آینده، جامعه ای صرفا اطلاعاتی نیست که با متن و اسناد و اطلاعات سر و کار داشته باشد. همچنین به این دلیل که بشر با عبور از جامعه اطلاعاتی و سپس عبور از جامعه دانشی به جامعه مجازی میرسد و اینجاست که نقش روابط عمومیها با توجه به ارتباطاتی که دارند و برقرار میکنند، در سازمانها پر رنگ تر میشود.
در این راستا اگر انتقادهای زیادی به سازمانها میشود، میتواند بخش زیادی از آن ناشی از این باشد که تصویرشان را در نزد مشتریان نادیده گرفته اند. با فعالیتهای روابط عمومی، یک سازمان را میتوان حتی در نگاه منتقدان آن، قابل پذیرش جلوه داد. در جوامع دانش محور روابط عمومیها در سازمانها نقش به سزایی ایفا میکنند. در این پژوهش سعی بر آن است که نقش روابط عمومیها در جوامع دانش محور با مطالعات مروری و کتابخانه ای بررسی شود.
مقاله نهم: بهروز تقی محب و حسن خدمتگزار تحت عنوان «بررسی تاثیر روابط عمومیشرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب در افزایش سرمایه اجتماعی کارکنان» به تبیین تاثیر روابط عمومیبر سرمایه اجتماعی پرداخته اند.
هدف از این پژوهش شناخت رابطه بین روابط عمومیشرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب و افزایش سرمایه اجتماعی کارکنان آن میباشد.
ترکیبی از نظرات بوردیو، کلمن و پاتنام به عنوان چارچوب نظری انتخاب شدند.
نتایج نشان میدهد بین عملکرد روابط عمومیو مولفههای سرمایه اجتماعی )ایجاد اعتماد اجتماعی، میزان رضایتمندی، مشارکت اجتماعی، میزان آگاهی و حل تعارض بین کارکنان و مدیران( رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین بین سن، تحصیلات و طبقه اجتماعی با سرمایه اجتماعی همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد.
مقاله دهم: حسن ربیعی، عضو هیات مدیره انجمن متخصصان روابط عمومیتحت عنوان «روابط عمومیو محتوا» به این موضوع پرداخته اند.
امروزه واحدهای روابط عمومیبیش از هر دوره ای به مدد توسعه تکنولوژیهای نوین ارتباطی از ابزارهای مختلف و قدرتمند اطلاع رسانی بهره مند شده اند که در حداقل زمان ممکن پیامهای شان را به انبوه بی شماری از مخاطب انتقال میدهند. از سویی دیگر مخاطبان نیز در لحظه، قادر به دریافت پیامها میباشند و میتوانند به صورت تعاملی بازخورد و خواسته و نظرات شان را ارائه دهند.
لذا در این رهگذر آنچه از اهمیت دوچندانی برخوردار شده است موضوع تولید محتوای پیامها و میزان جذابیت، غنا و اثربخشی آن میباشد. بحث تولید محتوا، بویژه در کارهای انتشاراتی از اهمیت بالایی برخودار است؛ یعنی به هر میزان فعالیتهای انتشاراتی ما در قالب کتاب، بروشور، خبرنامه، گزارشهای عملکرد و فعالیتهای انتشاراتی بیشتر باشد ابزارها و امکان بیشتری برای ارتباط و تعامل با مخاطبان در اختیار خواهیم داشت. البته تاثیرگذاری موثر همه اینها در گرو محتوای مناسب و مفید است. در واقع یکی از غفلتهای روابط عمومیها در این زمینه آن است که در حوزه تولید محتوای با کیفیت، وقت و انرژی زیادی گذاشته نمیشود و حاصل تولید شده در قالب یک محتوای مناسب عرضه نمیشود.
به نظر مشکل عمده در زمینه تولید محتوا، عدم بهره گیری از نیروهای انسانی متخصص و صاحب اندیشه در این حوزه و از سویی نداشتن بانک اطلاعات رسانه ای در بسیاری از روابط عمومیهاست. منظور از بانک اطلاعات رسانه ای هم این است که ما باید اطلاعات پایه ای مربوط به فعالیتها و برنامههای سازمانی خود را در قالب فایلهای اطلاعاتی در بانک اطلاعاتی جامعی داشته باشیم و مرتب آنها را بروز کنیم.
اساسا روابط عمومیها باید مکانیزمیرا طراحی کنند که واحدهای سازمانی مربوطه شان، اطلاعات روزانه خود را بدون بروکراسی اداری در اختیار آنان قرار دهند و مطمئن باشند که این اطلاعات با ویرایش علمیو در جای مناسب خود به کار گرفته خواهد شد و کارهای آنان نیز نمود اطلاع رسانی و رسانه ای پیدا خواهد کرد.
این بانک، منبع اطلاعاتی ارزشمندی برای تهیه یاداشت، خبر، گزارش، متون مصاحبههای خبری، تهیه مقالات و … محسوب شده و میتواند فعالیتهای انتشاراتی، رسانه ای و تبلیغاتی روابط عمومیها را پشتیبانی کند.
با وجود چنین بانکهای اطلاعاتی دست روابط عمومیها هیچگاه از اطلاعات لازم برای تدوین محتوا خالی نخواهد بود و قطعا زمینه مناسبی را هم برای تغذیه نشریات و خبرنامههای داخلی پدید خواهد آورد.
به عبارتی دیگر یکی از اولویتهای اساسی کار روابط عمومیتجهیز و به کارگیری نیروهای توانمند و پشتوانه سازی اطلاعاتی است. یعنی تا این پشتوانه سازی وجود نداشته باشد، عملا تولید محتوای مناسب مقدور نخواهد بود.
پس وجود یک بانک جامع اطلاعاتی با پشتوانه ای قوی و محکم ابزاری معتبر و مطمئن برای تولید محتوا در روابط عمومیخواهد بود که نبود آن کارهای جاری اطلاع رسانی روابط عمومیو سازمان را دچار اختلال خواهد کرد. این بانک اطلاعاتی کمک خواهد کرد تا روابط عمومیبتواند کارهای ارتباطی و بخصوص رسانه ای خود را سهل تر و راحت تر و موثرتر انجام دهد.
برخی از یازده مقاله این کتاب که در حوزه محتوای روابط عمومیو مدیریت دانش محور میباشند، در سیزدهمین کنفرانس بین المللی روابط عمومیایران که در تاریخ 19 دی ماه 1395 برگزار شده بود، ارائه و بقیه با ارزیابی کمیته علمیکنفرانس از مقالات واصله برای انتشار در این کتاب انتخاب شدند.
