اصول اجرایی برنامه ریزی بر پایه سناریو در روابط‌عمومی

پیش بینی آینده یکی از مهترین دست آورد انسان برای ادامه حیات است. آینده ای که نتواند بر پایه تجربیات و تاریخ گذشته و حال طراحی شود و یا حداقل مورد پیش بینی قرار گیرد، آینده ای تاریخ و ابهام آمیز خواهد بود که قطعاً زندگی را با مشکلات زیادی روبرو خواهد کرد. بنابراین، آینده نگری یک گشایش جدی در حیات انسانی برای ادامه زندگی مطلوب است.

بدیهی است که نه تنها لازم است که هر انسانی برای آینده خود برنامه ریزی داشته باشد و این برنامه ریزی بدون مطالعه و پیش بینی و آینده نگری امکان پذیر نیست، بلکه هر نهاد، سازمان و دولتی نیز نمی‌تواند بدون این نگاه آینده خود را ترسیم کند.

روابط عمومی‌ساختاری مهم در هر سازمان به شمار می‌آید که می‌تواند نقش اساسی در آینده نگری و آینده سازی سازمان داشته باشد. ساخت آینده یک علم و یک هنر اساسی به شمار می‌آید که متکی به درک و شناخت صحیح از تجربه تاریخی و تحولات جاری است.

برای تحقق آینده نگری مطلوب سناریونگاری و سناریونویسی یک ضرورت جدی به شمار می‌آیند. سناریو در حقیقت «تجسم آینده» است. این تجسم باید بر پایه یک فهم عمیق صورت گیرد. اگر پیش بینی، اصطلاحی برای پیشگویی باشد، آینده نگاری، اصطلاحی است که نگاه بازتری در مورد شناخت آینده نگرانه به وجود می‌آورد. به همین دلیل آینده نگاری بر استفاده از سناریوها و سناریونگاری، بر پایه شناخت آینده علیرغم عدم قطعیت‌های ممکن استوار است. با چنین رویکردی می‌توان گفت که آینده نگاری دقیقا تلاش در جهت شناخت و تحلیل آینده حرکت می‌کند.

لینک خرید کتاب: سناریونگاری در روابط‌عمومی

لینک خرید کتاب: سناریونویسی در مدیریت روابط‌عمومی

محورهای اساسی سناریونگاری
روابط عمومی‌ها بدون سناریونگاری و سناریونویسی نمی‌توانند آینده را بخوبی تحلیل کنند. این تحلیل نیازمند چند محور اساسی است:
1- فهم و شناخت دقیق گذشتة سازمان
2- ارزیابی مداوم وضعیت جاری سازمان
3- شناخت و تحلیل تاریخی از جامعه محل فعالیت
4- اطلاع یابی از دیدگاهها و نظریات ذینفعان، مشتریان و ارتباطگران
5- شناخت عوامل مؤثر در ساخت آینده اعم از درون و بیرون سازمان
6- فهم روابط حاکم بر فرایند گذشته، حال و آینده
7- طراحی چگونگی کشف روابط میان آینده محتمل، آینده ممکن و آینده مطلوب
8- چگونگی بکارگیری تخیل در طراحی نگاه به آینده
9- آینده پژوهی مداوم برای فهم عمیقتر آینده نگری
10- مشورت لازم برای تدوین سناریوهای مختلف که می‌توانند به شکل منطقی تحلیل آینده را عهده دار باشند و آینده نگاری را به شکلی مطلوب، مناسب و امکان پذیر طراحی کنند.
موارد فوق تنها بخشی از رویکرد عملیاتی برای سناریونویسی و سناریونگاری است.

انواع سناریوها
سناریو در حقیقت پاسخ به سوال در مورد آینده است. این سوال می‌تواند به این شکل مطرح شود که «اگر چنین اتفاقی بیفتد چه باید کرد؟» این سوال یک سوال آینده نگرانه است که نیازمند طراحی سناریوهای ممکن برای پاسخگویی است.
وندل بل، نویسنده کتاب «مبانی آینده‌پژوهی» می‌گوید: سناریو را می‌توان روشی برای خلاصه‌سازی دستاورد تلاش‌های آینده‌پژوهی دانست … سناریوها برای آینده‌پژوهی وحدتی روش‌شناختی به ارمغان می‌آورند …

به همین دلیل شناخت انواع سناریوها می‌تواند کمک شایانی به آینده پژوهشی و آینده نگاری کند. در این زمینه می‌توان به این انواع اشاره کرد.

(1) سناریوهای احتمال- محور
در این روش با استفاده از ماتریس‌های تأثیر متقابل، احتمال اثرگذاری هر یک از متغیرها بر دیگر متغیرها سنجیده می‌شود.

(2) سناریوهای تعاملی (بازی)
در این نوع از سناریو، تصمیم گیری بازیگران اثرگذار در رابطه با یک مسئله را شبیه سازی می‌کنند. این روش به تحلیل‌گران کمک می‌کند از زاویه دید حریف به جهان نگاه کنند و به این ترتیب حرکات بعدی او را حدس بزنند.

(3) سناریوهای رخدادمحور
رخدادها اهمیت زیادی در ساخت سناریوها دارند. در این رابطه فکر کردن درباره رخداد اگر چه اهمیت دارد، اما مهمتر این است که این وضعیت با یک نگاه معکوس مورد ارزیابی نیز قرار گیرد. به عنوان مثال، اگر فلان رخداد به شکل دیگری رخ می‌داد چه اتفاقی می‌افتاد. در حقیقت در اینجا نوعی از ساختارشکنی اهمیت زیادی در ساخت سناریو دارد.

(4) سناریوهای هنجاری
سناریوی هنجاری با شناخت «چشم انداز مطلوب» می‌تواند روشن تر شود. سناریوی هنجاری بر خلاف «چشم انداز» می‌تواند مسیر دستیابی به هدف را روشن کند. این موضوع با ساخت روایت‌های مختلف از وضعیت‌های موجود قابل دسترسی است.

(5) سناریوهای اکتشافی
سناریوهای اکتشافی عینی ترین و کاملترین سناریوهایی است که طراحی می‌شوند. برای تدوین اینگونه از سناریوها مطالعات مختلفی باید صورت گیرد که اثرگذاری بیشتری بر مسائل دارند مانند فرایندها، روندها، پیشران‌ها، شگفتی سازها و غیره. این شیوه از سناریونویسی بیشترین کاربرد میان پژوهشگران و آینده نگران دارد.

اهمیت سناریونگاری برای روابط عمومی
سناریونگاری در حقیقت نوعی نظریه پردازی است و نظریه پردازی در هر امر زمینه ساز تحول و رشد است. البته این نظریه پردازی نیازمند توجه به اقدامات روشمند است. بنابراین، در این رابطه باید روابط عمومی‌ها از روش‌های علمی‌برای این تحول و رشد استفاده کنند. با بکارگیری روشهای علمی، نظریه‌های به دست آمده می‌توانند از روایی و پایایی لازم برخوردار باشند. سناریونگاری نیز نیازمند روش مناسب است. بدون روش مناسب و علمی‌نمی‌توان به طراحی سناریو اقدام کرد. نظریه پردازی با بکارگیری روشهای علمی‌می‌تواند به نتایج درست و کارآمد برسد. به همین شکل سناریونگاری می‌تواند همین نقش را داشته باشد. از طرف دیگر، روش و نظریه تقویت کننده و تسهیل کننده عملیات مربوط به سناریونگاری است.
اهمیت سناریونگاری برای روابط عمومی‌را می‌توان در چند محور خلاصه کرد:

(1) تبیین سناریو برای سازمان به معنای برنامه ریزی برای فعالیت‌های فرایندی آن در طول زمان است.
(2) سناریونگاری می‌تواند زمینه سازی تقویت نظریه‌های بکارگرفته شده را ایجاد کند.
(3) سناریونگاری در حقیقت طراحی آینده نگری را عملیاتی می‌کند. به عبارت دیگر، سناریونگاری کشف راههای ممکن برای تحقق نظریه‌ها و دیدگاه‌های مختلف در مورد آینده سازمان است.
(4) سناریونگاری، تقویت و غنی کننده طراحی روشهای مختلف اجرایی برای تحول و رشد سازمان است.
(5) سناریونگاری، زمینه خلاقیت و نوآوری را برای کلیه اعضای روابط عمومی‌ها برای موفقیت‌های سازمان را هموار می‌کند.

رابطه سناریونگاری و تصمیم گیری بر پایه مدیرت استراتژیک
از سوی دیگر سناریونگاری در حقیقت یعنی طراحی نگرش‌های مختلف برای
آینده سازی است. آینده بدون طراحی نگرش‌ها و سناریو‌های مختلف که می‌توانند در شرایط و موقعیت مختلف تحقق پیدا کنند نمی‌تواند ساخته شود. ما مجبوریم که بخشی از آینده خودمان که در اختیار ما است طراحی کنیم و این کار بدون سناریونویسی و سناریونگاری امکان پذیر نیست. تصمیم گیری بدون داشتن گزینه‌های مختلف به عنوان راه حل برای مشکلات امکان پذیر نیست. اگر گزینه‌های مختلف وجود نداشته باشند در حقیقت تصمیم گیری در این وضعیت یعنی افتادن در دام راهی است که بدون برنامه ریزی و شناخت کافی به وجود آمده و بر سازمان تحمیل شده است. تصمیم گیری نیازمند شناخت راههای گوناگون برای حل مشکلات است. با انتخاب و اجرای راه مورد مطالعه، تصمیم گیری معنا می‌یابد. این کار بدون طراحی سناریوهای مختلف امکان پذیر نیست.

برای تحقق چنین وضعیتی باید به مدیریت استراتژیک توجه جدی نمود. مدیریت استراتژیک یعنی شناخت راههای ممکن و موثر برای حل مشکلات که در زمان مناسب با بکارگیری بهترین راه، ابزارهای ممکن و بدون هزینه اضافی به نتایج قطعی، مفید و موثر دست یابد. بنابراین، اگر سازمان معتقد به مدیریت استراتژیک باشد باید از سناریونگاری برای طراحی راههای ممکن که به راه حل منجر می‌شوند استفاده کند. مدیریت استراتژیک، همانگونه که گفته شد یعنی شناخت راههای ممکن موفقیت و انتخاب بهترین راه است. لذا باید راههای ممکن را شناخت. این تلاش به معنای این نیست که حتما سناریونگاری راه مناسب را برای سازمان تعیین می‌کند. سناریونگاری، نقشه راههای متعدد را ترسیم می‌کند. مدیریت استراتژیک بر مبنای شناخت شرایط و موقعیت‌های مختلف باید تصمیم گیری مناسب را داشته باشد و راه مناسب را در آن موقعیت و شرایط انتخاب کند. در حقیقت قصد اصلی برنامه ریزی بر پایه سناریو، اتخاذ تصمیم‌هایی استراتژیک است که برای “همه آینده‌های ممکن” به اندازه کافی خردمندانه و پابرجا باشند.

اصول اجرایی برنامه ریزی بر پایه سناریو در روابط عمومی
در این رابطه اصول متعددی وجود دارند که می‌توان آنها را به عنوان عوامل موثر اجرایی برای برنامه ریزی بر پایه سناریو در روابط عمومی‌در نظر گرفت. همه این اصول یک اصول ثابت و تعیین شده نیستند. بسیاری از اصول در این زمینه را می‌توان وابسته به سازمان و نگاه مدیریتی آن دانست. لذا در این زمینه باید دقت کرد که برخی از این اصول می‌توانند همگانی و ثابت تلقی شوند و برخی دیگر باید بر پایه شرایط و موقعیت سازمان در نظر گرفته شوند. مدیریت استراتژیک در این رابطه اهمیت خودش را بازنمایی می‌کند. در اینجا فقط به 5 اصل مهم در این رابطه اشاره می‌شود.

(1) پذیرش مدیریت سازمان از اینکه برای یک مشکل راه حل‌های متعددی وجود دارد.
(2) اجازه دادن مدیریت سازمان به کلیه کارکنان در جهت مشارکت فکری برای طراحی سناریوهای مختلف برای حل مشکلات
(3) تصمیم گیری نباید تنها توسط مدیریت سازمان گرفته شود. تصمیم گیری یک دیدگاه و حرکت جمعی است که باید کلیه اعضای سازمان در آن نقش داشته باشند. بدیهی است که نهایتا دستور اصلی برای اجرا توسط مدیر صادر می‌شود.
(4) اجرای سناریو نیازمند شناخت همه جانبه امکانات، شرایط، موقعیت، امکان تحقق و درجه تاثیر است. بدون توجه به همه این عوامل نمی‌توان به اجرای مناسب و موثر دست یافت.
(5) ارزیابی مداوم و تغییر سناریوها و استراتژی‌های مدیریتی برای شناخت آینده‌های ممکن ضامن موفقیت‌های سازمان است.
این کتاب محصول مهمترین مقالات واصله و نیز سخنرانی‌هایی است که در پانزدهمین کنفرانس بین المللی روابط عمومی‌ایران ایراد شده اند، می‌باشد. محورهایی که برای کنفرانس تعیین شده بودند عبارتند از:
– سناریونگاری به مثابه ابزار آینده اندیشی؛ مفاهیم و موضوعات کلیدی
– روابط عمومی‌و برنامه ریزی بر پایه سناریو
– انواع، ویژگیها و کاربردهای برنامه ریزی بر پایه سناریو در روابط عمومی
– سناریونویسی و مدیریت استراتژیک در روابط عمومی
– روشهای جدید با استفاده از سناریوها و شبیه سازیها؛ جایگاه و نقش روابط عمومی
– آموزش در روابط عمومی: سناریوها، معیارها، منابع، خلاقیت و نوآوری
– مدیرت بحران؛ برنامه ریزی سناریو- حفاظت از سازمان در برابر یک جهان نامشخص
– سناریونگاری در روابط عمومی: انقلاب اطلاعاتی، واقعیت مجازی و هوش مصنوعی
– اهداف و نتایج کوتاه مدت (OKR) در سناریونگاری با تاکید بر روابط عمومی
– رابطه محتوا (پیام) با سناریونگاری در روابط عمومی
– رویکرد برنامه ریزی سناریو و راهنمایی‌های عملی برای آینده روابط عمومی
– نمونه‌های موردی؛ سناریونگاری در روابط عمومی
علاوه بر آن کنفرانس برنامه‌های دیگری داشت که محورهای آن عبارتند از:
ـ ارائه سخنرانی‌های کلیدی
– برگزاری کارگاههای آموزشی
ـ برنامه های رقابتی
ـ انتشار کتاب و لوح فشرده مجموعه مقالات کنفرانس
ـ انتشار ویژه نامه کنفرانس
ـ ارایه گواهی نامه معتبر شرکت در کنفرانس و گواهی مهارت حرفه ای

شرکت در این دوره ها که با مطالعات موردی و نمونه هایی از ایران و جهان همراه است شاغلان روابط عمومی‌را قادر می سازد که بتوانند:
1. بهترین روش ها را به اشتراک بگذارند.
2. تفکر مدیریتی شرکت کنندگان را به چالش بکشند.
3. به اهداف و مقاصد سازمان/ شرکت دست یابند.
کتاب دارای 11 مقاله است که خلاصه ای از این مقالات جهت اطلاع خوانندگان در اینجا درج می‌شود.

مقاله اول، برنامه ریزی بر پایه سناریو، نوشته عزیز علیزاده- وحید وحیدی مطلق
در این مقاله آمده است که:
امروزه تعداد انگشت شماری از دولت‌ها، شرکت‌ها و سازمان‌ها از عملکرد خود در محیط‌های متلاطم و پر از آشفتگی کسب و کار راضی هستند. در دهه‌های گذشته روش برنامه ریزی سنتی، که بیشتر بر پایه پیش بینی‌های قطعی استوار بود، تا حدود زیادی موفق از آب درمی‌آمد. اما اکنون این روش دیگر کارائی ندارد. البته نمی‌توان ادعا کرد که همه پیش بینی‌ها نادرست هستند، در واقع شاید در بعضی موارد برخی پیش بینی‌ها درست و دقیق باشند، اما مشکل اینجاست که اکثر پیش بینی‌ها بر این مبنا تهیه می‌شوند که ” آینده بسیار شبیه زمان حال خواهد بود و دنیای فردا تفاوت کمی‌با دنیای امروز خواهد داشت.”

مقاله دوم، سناریونگاری در روابط عمومی‌(برنامه ریزی مبتنی بر سناریو)، نوشته مهدی باقریان
در این مقاله آمده است که:
ناشناختگی آینده بسیار فراتر از آن است که بتوان با پیش بینی‌های علمی‌و پیشگویی‌های اجتماعی آن را کشف کرد. با وجود آنکه عدم قطعیت‌ها- و آن دسته از انتخاب‌های بشر که هنوز انجام نشده اند- توانایی ما در پیش بینی آینده را محدود
می‌سازند اما سناریو می‌تواند به ما کمک کند تجسمی‌از چیستی آینده داشته باشیم.
سناریوها ما را با خود به آینده‌های ممکن می‌برند. آنها جهان پیش رو را توصیف می‌کنند و در مورد محرک‌های سازنده آن جهان، مجموعه سیستماتیکی از فرضیات را ارائه می‌دهند.
سناریوها می‌توانند مختصر و توصیفی باشند یا روایت داستان گونه ای داشته باشند که زاویه دید شخصیت‌ها در آینده را ارائه می‌دهند.
آنها می‌توانند “تاریخ آینده” را در بر بگیرند- اینکه ما چطور از اینجا به آنجا می‌رویم؟
سناریوها برای افزایش گزینه‌های استراتژیک ما اهمیت ویژه ای دارند. آنها
می‌توانند یک تونل بادی فکری ایجاد کنند تا ما با کمک آن ببینیم استراتژی‌های مان در شرایط مختلف تا چه حد “پرواز” می‌کنند. آنها همچنین به ما کمک می‌کنند تفکرات عادی خود را کنار بگذاریم، به سمت نوآوری حرکت کنیم و انعطاف پذیری بیشتری داشته باشیم.
سناریوها در حوزه برنامه ریزی روابط عمومی، مجموعه ای از مفروضاتی هستند که شیوه‌هایی را که ممکن است در آینده تغییر و رشد کند، بررسی می‌کند. آنها ساختاری را برای پیش بینی نیازهای بالقوه و همچنین گزینه‌های احتمالی سیاست‌های آینده ارائه می‌دهند.
با تجزیه و تحلیل تغییرات و پیچیدگی‌های فوق العاده و عدم قطعیت‌های متعدد و درک عمیق پیامدهای احتمالی آنها، ذینفعان می‌توانند بهتر درک کنند که چگونه این نیروها به طور بالقوه بر مقیاس کلی توسعه در روابط عمومی‌و تثبیت جایگاه حرفه ای آن در حوزه‌های مختلف سازمانی، اجتماعی و اقتصادی تاثیر می‌گذارد.
در این مقاله از سناریو جهت کمک به ایجاد یک دستور کار تحقیقی در حوزه
روابط عمومی‌مورد بررسی قرار می‌گیرد.

مقاله سوم، روابط عمومی‌و کارکردهای سناریوسازی واقعی- مجازی داده¬مبنا بر بستر واقعیت گسترده، نوشته دکتر سعیدرضا عاملی
در این مقاله آمده است که:
داده¬ای شدن گسترده محتوای اطلاعاتی، ارتباطات بین¬فردی، ارتباطات شبکه¬ای و فراگیر و همچنین داده¬مبنا شدن خدمات روابط عمومی¬ها از یک طرف و از طرف دیگر، بازنمایی داده¬ای مکان¬ها، اشیاء و فرآیندها، عرصه گسترده “وجود دیجیتالی و داده¬ای” را به¬ وجود آورده و امروز بخش عظیمی‌از ظرفیت¬های کارکردی و عملیاتی
روابط عمومی‌داده¬ای شده است. در چنین فضایی، سناریوسازی یا طراحی سناریویی بر مبنای قضایای شرطیه و الگوریتم¬های چند یا چندین متغیره امکان¬پذیر شده است. بر این مبنا، دیگر سناریوها به¬صورت غیرواقعی طراحی نمی¬شوند و ما با پدیده¬ای به نام “سناریوسازی واقعی مجازی” مواجه هستیم. چنین سناریوسازی در بستر دیجیتال و داده شکل می¬گیرد و ظرفیت واقعیت ترکیبی و واقعیت گسترده، صنعت عظیمی‌است که جهان داده¬ای را به جهان طبیعی نزدیک می¬کند.
بر این اساس، برای فهم دقیق کارکردهای سناریوسازی واقعی- مجازی داده¬مبنا در عرصه روابط عمومی‌نیازمند این هستیم که مفاهیم اصلی این گزاره پیچیده را درک کنیم. لذا ابتدا مفهوم سناریوسازی مورد بحث قرار می¬گیرد و سپس واقعیت ترکیبی و واقعیت گسترده با توجه به ظهور اینترنت و داده¬های دیجیتال مطرح می¬شوند و در نهایت کارکردهای سناریوسازی واقعی- مجازی داده¬مبنا تحلیل خواهد شد.

مقاله چهارم، روابط عمومی‌و سناریوسازی در فضای سوم، نوشته دکتر حسن بشیر
در این مقاله آمده است که:
سناریوسازی و سناریونگاری یک رویکرد آینده پژوهانه است. آینده پژوهی نیز در حقیقت یک رشته و یا یک فرارشته است که دارای مبانی معرفتی، هستی شناسی و روش شناسی است. بنابراین، مباحث مربوط به سناریو دارای همین ویژگی هستند.
روابط عمومی‌در فضای جدید که تداخلی از فضای واقعی و فضای مجازی بر آن سایه انداخته است، نه تنها باید در مورد آینده نگاهی مشخص داشته باشد، بلکه برای آیندة پیش رو سناریوهای گوناگونی را برای ادامه حیات خود طراحی کند.
با چنین نگاهی، بنابراین، سناریوسازی نوعی آینده اندیشی در مورد آینده سازمان روابط عمومی‌است. این آینده اندیشی با وجود تداخل دو فضای واقعی و مجازی که به نام فضای سوم معروف شده است، دارای ابعاد مختلف و پیچیدگی‌های متعدد شده است.
روابط عمومی‌ها در این فضای جدید نیازمند نگاهی نو درباره آینده اندیشی، آینده پژوهی، سناریوسازی و سناریونگاری است. بدون تحول در این نگاه، امکان ادامه حیات سازمان با مشکلات جدی روبرو خواهد شد.
در این مقاله تلاش شده است ضمن تبیین مفاهیم وابسته و رویکردها یا نظریات مرتبط در این زمینه نوعی از طراحی الگویی برای سناریوسازی روابط عمومی‌در فضای سوم ارائه شود.
یکی از نتایج مهم به دست آمده این است که نه تنها فضای جدید برای فعالیت‌های روابط عمومی‌و آینده نگری آنها با گذشته متفاوت شده، بلکه اساسا این فضا وضعیت جدیدی را برای روابط عمومی‌ها به وجود آورده است که در این وضعیت امکان نادیده گرفتن آن امکان پذیر نبوده و باید در این فضای جدید آینده نگری نو و سناریوسازی‌های جدیدی طراحی شوند.

مقاله پنجم، نقش روابط عمومی‌در مدیریت بحران (با استفاده از برنامه‌ریزی مبتنی بر سناریونگاری)، نوشته سمیه آقایان
در این مقاله آمده است که:
امروزه تحولات فضای کسب‌وکار، عدم اطمینان محیطی با پیچیدگی¬های موجود در حوزه‌های فعالیتی سازمان‌ها باعث شده است، که اکثر سازمان‌ها توجه ویژه¬ای به آینده پژوهی داشته باشند. آینده‌پژوهی یک علم بین‌حوزه‌ای است و در واقع می‌توان گفت اقدامات و مطالعات درحوزه مدیریت بحران به ‌تنهایی از عهده یک واحد در سازمان‌ها بر نخواهد آمد و هر واحد سازمانی باید نقش خود را دقیق درک کند. به ‌همین دلیل روابط عمومی‌ها در سازمان جهت انجام این برنامه ریزی نقش به سزایی در مدیریت بحران ایفا می‌کنند. در این راستا، روابط عمومی‌ها با توجه به اینکه ارتباط مستقیم با افکار عمومی‌در شرایط بحرانی دارند، می‌توانند از روش سناریونگاری به‌عنوان یک ابزار بسیار مهم و کارآمد برای برنامه‌ریزی‌های سازمانی و تصمیم‌گیری که معمولاً در زمان بحران تحت شرایط سخت و در زمان محدود انجام می‌گیرد و اطلاعات موردنیاز تصمیم‌گیرندگان ناقص است، استفاده کنند. در این پژوهش که از نوع توصیفی است، محقق به بررسی نقش روابط عمومی‌ها با برنامه‌ریزی مبتنی بر سناریو نگاری در مدیریت بحران می‌پردازد. با توجه به موارد درج ‌شده در مقاله، به مدیران روابط عمومی‌در سازمان‌های مختلف در بخش‌های دولتی و خصوصی پیشنهاد می‌شود تا از برنامه‌ریزی مبتنی بر سناریونگاری به جای روش‌های سنتی برنامه‌ریزی به‌عنوان یک ابزار قوی جهت پشتیبانی از برنامه‌ریزی استراتژیک سازمان‌های خود و همچنین در مدیریت بحران استفاده کنند و از این طریق به ثبات برنامه‌ریزی‌های بهینه‌تر سازمان خود در شرایط عدم قطعیت آینده کمک کنند.

مقاله ششم، تفکر مبتنی بر سناریو و کاربرد هوش مصنوعی در صنعت روابط عمومی، نوشته سارا علیاری و صادق سکری
در این مقاله آمده است که:
رشد سریع تکنولوژی و سرعت بالای فعالیتها در فضای مجازی و ماهواره ای در دهه‌های اخیر به حدی بوده که متولیان صنایع مختلف از جمله صنعت ارتباطات را بر آن داشته تا به منظور ماندگاری و استواری بیشتر، تلاش کنند تا همراستا با این تکنولوژی گام برداشته و به نوعی عمل کنند تا در هر یک از این عرصه‌های نوین حرفی برای گفته باشند. حال این عرصه طی دو سه سال اخیر پا را فراتر از حوزه‌های آی تی و تکنولوژیهای اینترنتی گذاشته و با بهره گیری از رباتهای هوشمند اقدام به انجام فعالیت‌ها در این حوزه کرده که تا پیش از این، بخش اعظم آن توسط نیروی انسانی اجرا می‌شد. بررسی این مساله که رویارویی با پدیده ای به نام “هوش مصنوعی” در کنار تمام
مزیت‌هایی که این روزها از آن یاد می‌شود تا چه اندازه آینده مشاغلی مانند
روابط عمومی‌ها را با بحران مواجه می‌کند و از سوی دیگر روابط عمومی‌ها چگونه
می‌توانند با استفاده از خلاقیت و نوآوریهای خود از نقاط ضعف این سیستم بهره گرفته و تهدید ایجاد شده را به فرصتی بی بدیل تبدیل کنند از جمله مواردی است که مورد بررسی قرار گرفته است.

مقاله هفتم، هوش مصنوعی و برنامه‌ریزی سناریو در روابط عمومی، نوشته رضا زمردی و علی¬رضا بابایی
در این مقاله آمده است که:
همزمان با شکل‌گیری و گسترش شبکه‌های ارتباطی گسترده در اقصی نقاط کره زمین، ورود همراه با تأخیر ابزار و فنون ارتباطی و اطلاعاتی به کشور و همچنین رشد فزاینده نیازها و انتظارات مخاطبان سازمان‌ها از کارگزاران خود در دستگاه‌های اجرایی، شاهد نقش‌آفرینی مؤثرتر روابط عمومی‌ها از یک‌سو و توجه بیشتر مدیران به واحدهای روابط عمومی‌از سوی دیگر هستیم. در عصر ارتباطات و اطلاعات، روابط عمومی‌باید در کنار تولید، پردازش و انتشار اطلاعات، به تولید پردازش و انتشار اندیشه و دانش نیز بپردازند.
در پژوهش حاضر به صورت ویژه به تأثیرات هوش مصنوعی در آینده روابط عمومی‌پرداخته شده است. روابط عمومی‌اتوماتیک به واسطه هوش مصنوعی یکی از مختصات روابط عمومی‌خواهد بود و در روندهای آینده و چشم اندازهای پیش رو باید به آن توجه ویژه‌ای داشت و برنامه ریزی سناریوهای متناسب را باید برای هر روند لحاظ نمود.
سناریونگاری در جامعه امروز نیاز اصلی روابط عمومی¬ها و نخبگان این عرصه و مدیران می¬باشد تا با کمک فناوری¬های نوین به خصوص هوش مصنوعی بتوانند آینده¬ سرشار از امید را برنامه ریزی کنند و از ظرفیت چالش¬های پیش رو بهره ببرند.

مقاله هشتم، سناریونگاری جایگاه روابط عمومی‌در سازمانهای فرهنگی با توجه به کارکردهای واقعیت مجازی و هوش مصنوعی در انقلاب اطلاعات، نوشته حسن عزیزیان
در این مقاله آمده است که:
انقلاب اطلاعات از جمله مهمترین رویدادهایی است که در زمینه قدرت اطلاعات در جامعه شبکه به وقوع پیوسته است. در این رویداد عناصری همچون واقعیت مجازی و هوش مصنوعی به تدریج جایگاه یافته تا هرچه بیشتر بر روند این انقلاب و ثبیت آن موثر باشند. در همین راستا روابط عمومی‌ها به عنوان واحدی که با مخاطبان سازمان سروکار دارد، می‌تواند در شناسایی و ایجاد ارزش برای مخاطبان، از طریق شناسایی محیط و کارکنان سازمان به طرق مختلفی همچون سنجش افکار، اطلاعات دقیقی را در خصوص جایگاه سازمان در جامعه و در ذهن مخاطب به دست آورد و با ارائه چنین اطلاعاتی زمینه ساز تصمیم گیری مدیران عالی زمان گردد، و بدین ترتیب نقش مهمی‌را در سازمان ایفا نماید.
لذا پژوهش حاضر با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی و با استفاده از اسناد و مدارک موجود در این زمینه شامل کتب، مقالات و پایان نامه‌ها با پش شناخت چالش‌ها، فرصتها و نقاط قوت ضعف، روابط عمومی‌ها در این زمینه، به بررسی سناریو نگاری جایگاه روابط عمومی‌در سازمانها با توجه به کارکردهای واقعیت مجازی و هوش مصنوعی در انقلاب اطلاعات، پرداخته است. لذا نتایج تحقیق حاکی از آن بود که نخستین گام در جهت کارکردهای واقعیت مجازی و هوش مصنوعی در انقلاب اطلاعات، آن است که روابط عمومی‌ها با توجه به ماهیت اطلاعاتی خود، همچنین جایگاه مناسب خود بـرای اسـتفاده از تکنیـک هـا، ابزارهـا و روشـهای فنـاوری اطلاعـات و ارتباطات تلاش نمایند، که متاسفانه امروزه کمتر از آن بهره مناسب می‌برد. چراکه به دلیل مجهور بودن روابط عمومی‌در سازمان، عدم دانش مدیران و کارمندان روابط عمومی‌و یا بخشنامه ای بودن فعالیت‌ها این مقوله با غفلت مواجه شده است. در گام ¬دوم با توجه به نقش روابط¬عمومی‌الکترونیک در فرآیند تحقق دموکراسی، از کارگزاران حرفه¬ای روابط عمومی‌انتظار می‌رود، با غنیمت شمردن فرصت پیش رو، امکان تبادل نظر و اظهار نظر مخاطبان و عموم را با مسئولان به خصوص در سازمان‌های فرهنگی فراهم نمایند.

مقاله نهم، سناریو، استراتژی، رگلاتوری و سیاست‌گذاری رسانه‌های نوین ارتباطی، نوشته محمدجواد محسن زاده
در این مقاله آمده است که:
تحول، تغییر و توسعه واقعی روابط عمومی‌و رسانه‌های نوین ارتباطی، مستلزم تعیین استراتژی، نگارش سناریو، برنامه‌ریزی، سیاست‌گذاری و رگلاتوری مناسب می‌باشد.
با توسعه روزافزون رسانه‌ها در عصر ارتباطات و اطلاعات، فضاهای رسانه‌ای به قدری ماهیتِ پیچیده، چندبعدی و متفاوت دارند که بدون مطالعه علمی‌نمی‌توان راه‌ها و سیاست‌های درستی برای تحقیقات، طراحی پیام، تولید، تبلیغات، ارزیابی و اثربخشی پیام‌ها در ترغیب، تشویق و اقناع مخاطبان پیدا کرد.
هدف‌گذاری و برنامه‌ریزی مناسب همچنین ارزیابی دقیق عملکرد برای آگاهی از میزان موفقیت در دستیابی به اهداف از پیش تعیین شده محقق می‌شود. متخصصان و مدیران روابط عمومی‌و فرهنگی بایستی در نظر داشته باشند که کسب موفقیت‌های بزرگ در رشد، توسعه و تحول؛ با برنامه ریزی، بهره مندی از مدیریت دانش و محتوا، آینده‌پژوهی و ارزیابی عملکرد پدیدار می‌شود.
تحقیق پیش رو با هدف طرح پرسش، بررسی و پاسخگویی به «نقش و رویکرد روابط عمومی‌ها در تعیین و نگارش استراتژی و رگلاتوری، سناریونگاری و سیاست‌گذاری رسانه‌های نوین ارتباطی» صورت گرفته است.
در این مقاله، تحقیق صورت گرفته با استفاده از روش کیفی، استفاده از درس گفتارهای آموزشی اساتید مجرب فرهنگ، ارتباطات و رسانه در محافل آکادمیک و علمی؛ گفتگو با صاحب نظران رسانه‌ای و روابط عمومی‌همچنین گردآوری و پیمایش از طریق اسناد کتبی موجود در کتابخانه‌ها و اطلاعات معتبر در فضای مجازی انجام شده و محقق سعی کرده تا با تعیین استراتژی، برنامه ریزی، سیاست‌گذاری، رگلاتوری و الگودهی برای یک نشریه برخط؛ روابط عمومی‌ها را در انتشار نشریات موفق ـ بویژه در فضای مجازی ـ یاری رساند.

مقاله دهم، نقش بازاریابی محتوای برخط رسانه‌های اجتماعی بر تقویت سناریوهای اطلاع رسانی و فعالیتهای ارتباط راهبردی شهری، نوشته علی اکبر بنی اسدی
در این مقاله آمده است که:
هدف اصلی پژوهش بررسی تاثیر بازاریابی محتوا در فضای مجازی بر تقویت سناریوهای اطلاع رسانی و ارتباطات شهری می‌باشد که به صورت مطالعه موردی، در مدیریت شهری سمنان مورد بررسی قرار گرفته است. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت گردآوری داده‌ها، توصیفی پیمایشی است. به منظور بررسی فرضیه‌های تحقیق، پرسشنامه‌‌های محقق ساخته در اختیار 55 نفر از کارشناسان و صاحب نظران حوزه فرهنگ و ارتباطات که به صورت غیراحتمالی گلوله برفی انتخاب و تشکیل پانل داده بودند، قرار گرفت و این تعداد به پرسشنامه‌ها پاسخ دادند. اطلاعات پرسشنامه‌ها جمع‌آوری و در جداول مربوطه طبقه‌بندی شد و از تحلیل داده‌های پانل و معادلات ساختاری برای تجزیه‌ و تحلیل و آزمون فرضیه‌های پژوهش استفاده شد. نتایج حاصله حاکی از آن است که کیفیت محتوای ارائه شده، استمرار محتوای ارائه شده و در دسترس بودن آن بر تقویت سناریوهای اطلاع رسانی و ارتباطات شهری موثر است. در پایان با توجه به یافته‌ها، پیشنهاداتی ارائه شده است.

مقاله یازدهم، هوش مصنوعی و آینده بازی¬های دیجیتال، نوشته مریم سلیمی
در این مقاله آمده است که:
ورود هوش مصنوعی به حوزه بازی¬های دیجیتال ، به‌طور روزافزون ابعاد گسترده‌ای به خود می‌گیرد و ضمن افزایش تعاملات بین بازی و بازیکن، در آینده¬ای نزدیک، این توان را به بازی می¬دهد تا خود را با وضعیت فیزیولوژیکی و روحیات بازیکن سازگار کرده و حس سرخوردگی را در او کاهش داده و همراهی بازیگر با بازی را به حداکثر رساند. همچنین جریان و داستان بازی می¬تواند جنبه انتخابی یابد به‌طوری‌که حالت‌های احساسی جدید، صداها و حتی سطوح بازی و… نیز می¬تواند به‌طور متناسب با بازیکن تعیین شود.
در بازی‌های دیجیتال آتی، بازیکن می¬تواند از حواس مختلف خود از جمله حس‌ بویایی و چشایی خود در بازی استفاده کند و در کل، بازیکن یکی از شخصیت‌های خود بازی خواهد بود، دقیقاً مانند زندگی واقعی.
با قابلیت‌هایی که هوش مصنوعی می‌یابد، بازی‌ها جذاب‌تر، منحصربه‌فردتر و پیش‌بینی‌ ناپذیرتر خواهند شد.
افزایش پیوند و ترکیب هرچه بیشتر واقعیت افزوده، فضای مجازی، دنیای واقعی و هوش مصنوعی از دیگر پیش‌بینی‌های در این حوزه است.
بازی‌ها قادرند یاریگر در امر آموزش، ارتقای مهارت و سوادهای نوین در بازیکنان خود باشند؛ از این منظر نیز هوش مصنوعی تسهیل¬گر در این زمینه خواهند بود و به عنوان مثال می‌توانند موجبات افزایش توانایی تشخیص اخبار و تصاویر جعلی را در افراد در بستر بازیها فراهم سازند.
امیدواریم این کتاب نیز همچون کتاب‌های دیگری که محصول برگزاری کنفرانس بین المللی روابط عمومی‌ایران است، مورد توجه جامعه علمی‌به ویژه خانواده بزرگ روابط عمومی‌ها قرار گیرد.