یادداشت/ چرا به روابط‌عمومی تکیه کنیم؟

 صنعت روابط‌عمومی‌در ایران در دهه اخیر جایگاه خاصی پیدا کرده و به یکی از موضوعات مهم کشور تبدیل شده است. همچنین کارگزاران روابط‌عمومی، آن را طریقه مناسب و مطمئنی برای جلب رضایت مخاطب و مشتری یافته اند.

سازمان‌ها و شرکت‌های دولتی و خصوصی هم برای نشان دادن اقدامات و حسن نیت به مخاطبان و مشتریان خود، به روابط‌عمومی‌تکیه می‌کنند که البته این خود، باعث رونق و شکوفایی و توسعه صنعت روابط‌عمومی‌نیز می‌شود.

افزون بر این، فهم عمومی‌از روابط‌عمومی‌در حال گسترش است و جای تعجب نیست که امروزه روابط عمومی‌ها در محیط‌های سازمانی و اجتماعی با اتخاذ شیوه‌های مختلف ارتباطی، درصدد تعامل با مخاطبان خود هستند تا تصویری مثبت از سازمان یا شرکت خود ایجاد کنند و به عصر تازه ای از اعتماد، شفافیت، صداقت، اخلاق و صراحت قدم بگذارند.

خوشبختانه بخش خصوصی هم به تدریج آماده فراهم کردن بسترهای مورد نیاز برای ورود به عرصه‌های جدید است تا اهمیت نقش روابط‌عمومی‌را در ذهن‌ها بویژه ذهن‌های مدیران ارشد و متولیان امر تثبیت و نهادینه کند.

در حقیقت روابط‌عمومی، حرفه ای است که بسته به نوع نگاه و بهره‌برداری از آن می‌تواند برای سازمان یا شرکتی مثبت یا منفی باشد. یک سازمان و شرکت می‌تواند از روابط‌عمومی‌بهره گیرد تا مطمئن شود پیام رسانی و خدمت رسانی به مشتریان موثر بوده و آنها نیز متقابلا در موثر بودن موسسه از نظر عملکرد ارتباطی سهم دارند.

به نظر می‌رسد راه‌های زیادی برای به حداکثر رساندن تاثیر حرفه روابط‌عمومی‌وجود دارد. ادوارد برنیز معلم ثانی این نکته را به خوبی درک کرده بود که سازمان‌ها و شرکت‌ها باید به روابط‌عمومی‌تکیه کنند تا به جامعه نشان دهند که اقدامات آن‌ها با استانداردهای اجتماعی منطبق است. این به آن معناست که روابط‌عمومی‌در یک جاده دوطرفه عمل می‌کند و ریشه آن در قلب سیاست سازمان و شرکت است.

نویسنده: مهدی باقريان