یادداشت/ چرا به روابط‌عمومی تکیه کنیم؟
صنعت روابط‌عمومی در ایران در دهه اخیر جایگاه خاصی پیدا کرده و به یکی از موضوعات مهم کشور تبدیل شده است. همچنین کارگزاران روابط‌عمومی، آن را طریقه مناسب و مطمئنی برای جلب رضایت مخاطب و مشتری یافته اند.
سازمان ها و شرکت های دولتی و خصوصی هم برای نشان دادن اقدامات و حسن نیت به مخاطبان و مشتریان خود، به روابط‌عمومی تکیه می کنند که البته این خود، باعث رونق و شکوفایی و توسعه صنعت روابط‌عمومی نیز می شود.
افزون بر این، فهم عمومی از روابط‌عمومی در حال گسترش است و جای تعجب نیست که امروزه روابط عمومی‌ها در محیط های سازمانی و اجتماعی با اتخاذ شیوه های مختلف ارتباطی، درصدد تعامل با مخاطبان خود هستند تا تصویری مثبت از سازمان یا شرکت خود ایجاد کنند و به عصر تازه ای از اعتماد، شفافیت، صداقت، اخلاق و صراحت قدم بگذارند.
خوشبختانه بخش خصوصی هم به تدریج آماده فراهم کردن بسترهای مورد نیاز برای ورود به عرصه های جدید است تا اهمیت نقش روابط‌عمومی را در ذهن ها بویژه ذهن های مدیران ارشد و متولیان امر تثبیت و نهادینه کند.
در حقیقت روابط‌عمومی، حرفه ای است که بسته به نوع نگاه و بهره‌برداری از آن می تواند برای سازمان یا شرکتی مثبت یا منفی باشد. یک سازمان و شرکت می تواند از روابط‌عمومی بهره گیرد تا مطمئن شود پیام رسانی و خدمت رسانی به مشتریان موثر بوده و آنها نیز متقابلا در موثر بودن موسسه از نظر عملکرد ارتباطی سهم دارند.
به نظر می رسد راه های زیادی برای به حداکثر رساندن تاثیر حرفه روابط‌عمومی وجود دارد. ادوارد برنیز معلم ثانی این نکته را به خوبی درک کرده بود که سازمان ها و شرکت ها باید به روابط‌عمومی تکیه کنند تا به جامعه نشان دهند که اقدامات آن ها با استانداردهای اجتماعی منطبق است. این به آن معناست که روابط‌عمومی در یک جاده دوطرفه عمل می کند و ریشه آن در قلب سیاست سازمان و شرکت است.
نویسنده: مهدی باقريان